رابطه انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی با تاب آوری دانش آموزان

رابطه انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی با تاب آوری دانش آموزان ​

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی در تابآوری دانشآموزان دختر متوسطه پایه اول ناحیه یک شهر کرمانشاه میباشد. روش تحقیق آن، از نوع مطالعه توصیفی همبستگی است. جامعه آماری آن 2100 دانش آموز بود که از بین آن ها تعداد 324 نفر بر اساس جدول مورگان و به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. آزمودنی ها با استفاده از مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران ((gses  و مقیاس تابآوری کانر و دیوید سون ((cd-rsc و مقیاس انگیزش پیشرفت (درونی، بیرونی) هارتر مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی: نظیر  میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند.  یافته ها نشان داد بین متغیرهای مستقل انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی با متغیر وابسته تابآوری روابط مثبت و معناداری وجود دارد.

در توجیه این یافته می توان گفت که دانش آموزانی که دارای انگیزش بیشتری هستند نوعی تلقی مثبت از مجموعه ویژگی های درونی خوددارند و توانایی ها و انگیزه های خود را ارزشمند می دانند که این خود میتواند بیانگر نشانه های تاب آوری در افراد باشند.