بررسی پیش بین های آشفتگی زناشویی از طریق خودافشاگری و همدلی

بررسی پیش بین های آشفتگی زناشویی از طریق خودافشاگری و همدلی

آشفتگی زناشویی از جمله سازه هایی است که آمار بالایی از مراجعات دادگاهی را به خود اختصاص داده است. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی پیش بین های آشفتگی در زندگی زناشویی زنان متاهل بود. روش پژوهش حاضر همبستگی و نمونه مورد مطالعه شامل 100 نفر از دانشجویان زن دانشگاه یزد در سال تحصیلی 98- 97 بود، که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.

ابزارهای مورد استفاده عبارت بودند از پرسشنامه عدم ثبات زناشویی ادواردز، جانسون و آلن بوث (1987)، مقیاس خودافشایی وارینگ، هولدن و وسلی (1998) و پرسشنامه همدلی جولیف و فارینگتون (2006). تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون به شیوه همزمان انجام شد. یافته ها نشان داد از بین دو متغیر همدلی و خودافشایی، خودافشایی می تواند آشفتگی زناشویی را پیش بینی کنند. به واسطه یافته به دست آمده می توان نتیجه گرفت که خودافشایی در زوج ها می تواند صمیمیت را افزایش و به دنبال آن آشفتگی زناشویی را کم کند.