شهرداری و تاثیر جایگاه تربیتی اجتماعی فرهنگی

شهرداری و تاثیر جایگاه تربیتی اجتماعی فرهنگی

ایجاد سازمان شهرداری ها با عنوان بلدیه، پس از استعفای میرزا نصرالله خان مشیرالدوله به عنوان نخستین کابینه قانونی و مطابق خواست مجلس، که وزیران باید مسئول و جوابگوی دولت باشند، در 29 اسفندماه سال 1285 ه.ش، در مجلس اول مطرح شد. در آن دوران، سلطان علی خان وزیر افخم، با این که عنوان ریاست وزرایی نداشت، عملاً این وظایف شهردار را انجام می داد. در سازمان دهی ابتدایی، اداره بلدیه جزو تشکیلات وزارت کشور منظور گردید و متعاقب آن نظام نامه بلدیه تقدیم مجلس شد. این نظام نامه در 20 ربیع الثانی سال 1325 ه.ق، در پنج فصل و 108 ماده به تصویب نمایندگان رسید. هدف از تأسی س بلدیه حفظ منافع شهرها و برآورده کردن حوایج شهرنشینان بوده است؛ مثل اداره کردن اموال منقول و غیر منقول و سرمایه هایی که متعلق به شهر است، تسهیلاتی برای دسترسی آسان مردم به مواد غذایی، پاک نگه داشتن کوچه ها و میدان ها و خیابان ها روشن کردن شهر، پاکیزگی حمام ها، بیمه بناهای متعلق به شهر در برابر حریق و ... ساختمان شهرداری یا بلدیه سابق که در ضلع شمالی میدان توپخانه واقع بود، هر چند نماد ها مدرن در اواخر دوره قاجاریه به حساب می آمد، در تغییرات اساسی و تخریب بناهای میدان توپ خانه از سوی رضا شاه در امان نماند و به بهانه گسترش میدان، تخریب شد و از میان رفت.

مسئولیت اداره این سازمان با شهردار ها است که پیش از این با حکم وزیر کشور ایران منصوب می گردید اما اکنون از طریق آرای شورای شهر ها انتخاب می شود. ها تنها شهری است که شهردار آن برخلاف دیگر شهرهای ایران توسط شورای شهر و نه به نظر وزارت کشور تعیین می شود. شهرداری ها، شامل 22 منطقه است که اداره هر منطقه به عهده شهردار آن منطقه که توسط شهردار ها انتخاب می شود و با نظارت معاون امور مناطق فعالیت می کند. هر منطقه شامل تعدادی ناحیه می باشد که در کل ها دارای 122 ناحیه می باشد که با اجرای طرح ناحیه محوری در دوره محمد باقر قالیباف هر ناحیه یک شهردار ناحیه نیز دارد که توسط شهرداران مناطق تعیین می گردد. طرح جامع شهر ها در زمان شهرداری غلامرضا نیک پی تدوین شد.