• بررسی تطبیقی الگوهای پایدار معماری ایرانی با الگوهای معماری اکوتک

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/07/24
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/07/24
    • تعداد بازدید: 1845
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    امروزه حفظ منابع طبیعی خدادادی، عدم آلودگی محیط زیست،حداقل مصرف انرژیهای فسیلی و همزیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی از طریق تدابیر معماری و شهرسازی از موارد مهم در طراحی و ساخت مجتمع های زیستی است. به تبع اهمیت این موضوع، روز به روز توجه،گرایش و جهت گیری سبک های معماری نیز در جهت رسیدن به شریط آسایش حداکثری با استفاده ی حداقلی از منابع انرژی های فسیلی گردیده است. ایران سرزمینی با اقلیم متفاوت است، با تاملی در معماری گذشته ایرانی می توان دریافت که مردم این سرزمین ضمن توجه به نیازهای زیبایی شناختی، توانسته اند خود را با ظرفیت های طبیعی و زیست بومی بستر تطبیق دهند. فنون به کار رفته در معماری اصیل ایرانی، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری همساز با اقلیم را در برمی گیرد. معماری ایرانی گذشته ما طبیعت ساز است. در این نگرش طبیعت برای انسان مانند رحم و جنین شکل گیری روح است که با فاصله گرفتن از آن نمی توان به تکامل روحی رسید (معماری تکمیل کننده طبیعت). حال آنکه معماری آکو- تک رویکردی طبیعت گرا دارد و در حقیقت نگرش آن به طبیعت، نگرش طبیعت گرای شکلی است. در این نگرش طبیعت آسایش بخش انسان است و معماری در حال همشکلی با طبیعت است. در این مقاله، نخست با مرور اجمالی در مفهوم ، اصول و ویژگی های معماری اکو- تک و سپس اصول و الگوهای معماری ایرانی به عنوان بستر اصلی مطالعه، در مقام مقایسه به بیان مهمترین الگوهای کهن پایداری (که قرن ها پیش در معماری این سرزمین وجود داشته است) با مفاهیم نوین پایداری در عصر حاضر می پردازیم.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها