سومین همایش بین المللی روانشناسی، علوم تربتی و مطالعات اجتماعی

روانشناسی و علوم تربیتی دانشی است که به مطالعه تعلیم و تربیت و بازشناسی مبانی، اهداف، اصول و روش های آن می‌پردازد تا بتواند به ترسیم یک نظام منسجم در تعلیم و تربیت دست یابد؛ نظامی که به بهترین نحو منافع و مصالح انسان‌ها را فراهم سازد و بدین منظور از یافته‌های جامعه شناسی، اقتصاد، مدیریت و فلسفه نیز بهره می‌برد. با توجه به ریشه‌ای بودن و نفوذ تعلیم و تربیت در همه ابعاد زندگی فردی و اجتماعی انسان و تاثیر پذیری نهادهای مختلف اجتماعی از آن، در کشورهای پیشرفته، بیشترین هزینه‌ها صرف آموزش و پرورش مورد نظر آنها شده و تحقیقات عمیق و گسترده ای جهت بهبود و گسترش آن صورت می‌گیرد.

روانشناسی علم مطالعه رفتار و فرآیندهای ذهن موجود زنده بخصوص انسان بر اساس روش علمی است. همچنین یکی از علوم کاربردی و شاخه‌های تحصیلی است که یافتن ارتباط ذهن و روان آدمی، با مفاهیمی نظیر رشد، سلامت، رفتارهای اجتماعی، شناخت و ... را در بر می‌گیرد. علم روانشناسی مفاهیمی همچون ادراک، شناخت، تمرکز، توجه، احساسات، پدیده شناسی، انگیزه، کارکرد ذهن، شخصیت، رفتار، روابط بین فردی، خانواده و دیگر زمینه‌ها را مورد بررسی قرار می‌دهد.

روانشناسی زمینه‌های مختلف، روش‌های علمی و تجربی را برای استنباط رابطه علت و معلولی و یا هر نوع رابطه همبستگی میان پدیده‌های گوناگون روانشناسی بکار می‌گیرند. روانشناسی علمی فراشاخه ای است؛ غیر قابل مشاهده بودن موضوع این علم، یعنی ذهن و روان و انتزاعی بودن مفاهیم آن، دلیل شباهت این علم به علوم انسانی است؛ اما از سوی دیگر مطالعه به «روش علمی» و تجربی بودن بخشی از مراحل آزمایش، روانشناسی را به دایره علوم تجربی می‌کشاند؛ همچنین عقیده و دیدگاه روانشناسی نسبت به انسان، در فرآیند تحقیق بسیار موثراست، لذا از این جنبه نیز، روانشناسی به دنیای فلسفه مرتبط می‌شود. به این ترتیب شاید بتوان روانشناسی را حقیقتا آمیزه‌ای منحصر به‌ فرد از علوم گوناگونی نظیر زیست‌شناسی، انسان‌شناسی، زبان‌شناسی، جامعه‌شناسی، فلسفه و ... دانست.