قواعد فقهی کارا در مسئولیت اتلاف عمر اشخاص

قواعد فقهی کارا در مسئولیت اتلاف عمر اشخاص

عمر انسانی از سرمایه اساسی و گران بها به شمار می رود که در صورت بهره صحیح از آن، می‌تواند برای اشخاص در آینده سعادت بخشی را به همراه داشته باشد . اتلاف عمر توسط غیر ، از جمله مسائل مهم و اساسی است که امروزه در جوامع وجود دارد که موضوع مسئولیت و جبران زیان وارده آن ، مورد بحث و بررسی است .

بنابراین ، سوال اساسی آن است که اتلاف عمر انسانی توسط غیر ، دارای ضمان است ؟ به عبارت دیگر ، آیا جبران خسارت اتلاف عمر بر اساس قواعد فقهی قابل ریشه یابی است ؟ از آن جا که عمده مسائل حقوقی که در قانون به صورت صریح بیان نشده یا دارای ابهام بوده ، بر اساس قواعد فقهی راه گشا است .

نوشتار حاضر با استفاده از روش مطالعه توصیفی – تحلیلی و با هدف بررسی قواعد فقهی که می توانند در ضمان و جبران خسارت اتلاف عمر غیر ، مبنای مناسبی داشته باشند ، به رشته تحریر در آمده است . طبق بررسی و مطالعات انجام یافته ، قواعد فقهی چون قاعده لاضرر ، اتلاف ، عدالت و حفظ نظام در مسئولیت و جبران خسارت اتلاف عمر اشخاص نقش مهمی دارند که می توان با استناد به این قواعد ، اشخاصی را که باعث هدر رفت عمر غیر شوند ، مسئول جبران خسارات دانست .