بررسی تاثیر سبک رهبری تحول آفرین بر توانمندسازی کارکنان (مطالعه موردی: کارکنان در معاونت اداری و مالی شهرداری مشهد)

هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی رابطه رهبری تحول آفرین و توانمند سازی کارکنان با استفاده از معادلات ساختاری بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه کارکنان معاونت مالی و اداری شهرداری مشهد بود که در نیمه اول سال ۱۳۹3 مشغول به کار بوده اند (248) نفر و با استفاده از فرمول کوکران تعداد (125) نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. روش پژوهش استفاده شده، توصیفی و از نوع همبستگی بود. ابزار مورد استفاده جهت جمع آوری اطلاعات در این پژوهش عبارت است از پرسشنامه ی استاندارد رهبری تحول آفرین باس و آوالیو و پرسشنامه توانمندسازی اسپریتزر می باشد. جهت آزمون روایی سؤالات هم از اعتبار محتوا و هم از اعتبار عاملی استفاده و همچنین روایی پرسشنامه نیز به تایید اساتید و کارشناسان خبره واقع شد. ضریب پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد ارزیابی قرار گرفت که به ترتیب عبارتند : 0.78 و 0.83. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری k-s، تارتلت، kmo و تحلیل عاملی استفاده شد. نتایج نشان داد، بین چهار مولفه رهبری تحول آفرین که شامل نفوذ آرمانی، انگیزش الهام بخش، ترغیب ذهنی و ملاحظه فردی است با توانمند سازی کارکنان همبستگی وجود دارد و این نشان دهنده آن است که سبک رهبری تحول آفرین مدیران با توانمند سازی کارکنان ارتباط دارد. بنابراین، اگر مدیران سبک رهبری تحول آفرین را در سازمانشان اعمال نمایند می توانند موجبات توانمند سازی کارکنان را فراهم آورند.