بازنمایی پوشاک دوره ساسانی، بر اساس مقایسه تطبیقی نقوش برجسته و ظروف

در دوره هایی از زمان، واقعیت و ظهور و بیان آن با استفاده از میانجی هایی صورت می گیرد که بازتاب ذهنی یکی از این موارد بوده است. هنر، خلق بستری متعالی برای اندیشه های انسانی است که همواره در طول تاریخ، ایران، مبدع بسیاری از شیوه ها در زمینه هنر بوده است، شیوه های هنری که در دوران ساسانیان به اوج خود رسیده، از طرفی اهمیتی که پوشاک در طول تاریخ بشری داشته، واقعیتی غیر قابل انکار است. پوشاک در دوران ساسانی، نشان دهنده منزلت اجتماعی افراد بوده و با توجه به درباری بودن هنر در این دوران، در آثار هنری مانند نقوش-برجسته و فلزکاری با لباس هایی مواجه هستیم که به لحاظ تزئین و زیبایی در اوج بوده اند. در این مقاله با استناد به منابع مکتوب تاریخی، به زمینه ای که هنر برای بروز و خودنمایی پوشاک ایجاد کرده، پرداخته شده است. پرسشی که در اینجا مطرح می شود این است که چه شباهت هایی بین این دو هنر از منظر پوشاک وجود دارد و هنر، چگونه برای این واقعیت بیرونی زمینه بروز و ظهور ایجاد می کند. در این پژوهش با رویکرد توصیفی- تحلیلی، و به روش کتابخانه ای، ابتدا به معرفی این دو هنر و نهایتاً زمینه های بازتاب پوشاک در آنها پرداخته خواهد شد. نتیجه حاصل از پژوهش نشان می دهد که این دو هنر در اوج اسطوره ای بودن، به گونه ای واقع نمایانه نیز هستند.