توسعه ی پایدار شهری؛ رویکرد جهانی با راهکارهای محلی مطالعه ی موردی: بررسی معیارهای پایداری در معماری سنتی شهر یزد

توسعه‌ی پایدار شهری که در معنای عام خود رشد و گسترشی همه جانبه و بدون تعارض و تناقض معنا می‌شود، با دو هدف عمده 1) ارتقای کیفیت زندگی با لحاظ ظرفیت محیط زیست و 2) پاسخگویی به نیازهای نسل حاضر بدون محدودیت برای آیندگان، تعریف می‌شود. اگرچه توسعه پایدار درابتدا با بحث‌ های محیط زیست آغاز شد اما از این حیطه پای فراتر گذاشت و در حوزه ‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به صورت جدی بیان گردید. در واقع مفهوم توسعه پایدار محدوده ی مشترک حوزه های ذکر شده است. توسعه پایدار در سطوح مختلفی قابل بحث است و در مقیاس های متفاوتی از بافت ها و محلات گرفته تا توسعه ی پایدار کلان شهرها و توسعه پایدار جهانی بیان می‌شود. توجه به این نکته که اصول پایداری، معیارهای خشک و غیر قابل تغییر نیستند، در جهت نیل به آرمان های پایداری، از اهمیت بالایی برخوردار است. شعار جهانی فکر کنید اما منطقه ای عمل نمایید به خوبی نقاط اشتراک معیارهای پایداری با آنچه به عنوان معماری بومی بدان پرداخته می‌شود را روشن می‌کند. نکته قابل تامل اینجاست که گذشتگان ما، قرن‌ها پیش، با نگاهی دقیق به بوم، منطقه و شرایط موجود آن، بهترین و پاک ترین راهکارها را جهت تعامل با طبیعت ارائه کرده و محیطی مناسب جهت پرداختن به جنبه های مختلف زندگی خصوصی و اجتماعی، پایدار و پویا در حوزه های ذکر شده برای خود فراهم آورده‌اند. یقینا بررسی این راهکارهای سنتی می ‌تواند به عنوان چراغ راهی برای تحقق معیار های پایداری، در معماری و شهرسازی امروز، مورد استفاده قرار گیرد. در این مجال ابتدا با بیان مفهوم توسعه پایدار، فصل مشترک آن با معماری بومی بیان شده است. سپس به روش تحلیلی تطبیقی معماری بومی شهر یزد و ویژگی ‌های معماری و شهرسازی سنتی آن با معیارهای پایداری و اصول توسعه پایدار جهانی تطبیق داده شده است. هدف از این تطبیق درک میزان و چگونگی هماهنگی معماری بومی یزد به عنوان راهکار محلی در رویکرد جهانی توسعه‌ی پایدار است.