ارتباط بین انسان و آسمان از منظر اسلام

از دیدگاه اسلام، ارتباط انسان با طبیعت در میان ارتباطات چهارگانه ی انسان (با خود، خدا، انسان های دیگر و طبیعت) از اهمیت ویژه ای برخوردار است. قرآن کریم به عنوان مرجع اصلی دین اسلام همواره از طبیعت و شناخت آن سخن می‌گوید. در عصری که توسعه فن آوری و استفاده فزاینده از طبیعت منجر به گسترش آلودگی در آن و از دست رفتن منابع طبیعی و حتی ایجاد ضایعاتی در فضا (مانند رخنه دار شدن لایه ی اوزون) شده است، شنیدن نوای دوستی با طبیعت و هماهنگی با آن، می تواند بسیار دلنشین باشد. گرچه جهان امروز در صدد استیلا بر طبیعت است، اما مکاتب عرفانی همسازی با آن و بهره  مندی صحیح از آن را به انسان می آموزند. از این رو آسمان نیز، به عنوان بخش عظیم و پیچیده ای از طبیعت، نیازمند توجه خواهد بود. چنانچه گذشتگان ما نیز به رابطه ی بین انسان و آسمان توجه بسیار معطوف داشته اند. در این پژوهش برآنیم تا اهمیت آسمان از دیدگاه اسلام و لزوم برقراری ارتباط و تفکر بر روی این پدیده ی عظیم الهی را روشن کنیم. بنابراین با استفاده از روش مطالعات کتابخانه ای به گردآوری مطالب مختصری پیرامون چیستی آسمان از منظر اساطیر و ادیان کهن و سپس به طور مفصل تر از دیدگاه اسلام و قرآن پرداختیم. در قرآن آسمان به عنوان یکی از منابع درک عظمت الهی بیان شده و تفکر و نظاره به آن بسیار سفارش شده است. از طرف دیگر بین بعضی از احکام شرعی اسلامی با نمودهای آسمانی ارتباط وجود دارد که در طول تاریخ اسلام سبب افزایش توجه مسلمانان به شناسایی مطالب نجومی بوده است. اما برخلاف گذشتگان که به آسمان توجه ویژه ای مبذول داشته اند، سبک زندگی انسان معاصر رابطه ی بصری بین او و آسمان را بسیار کمرنگ کرده است. از این رو به نظر می رسد که کاهش این ارتباط می تواند یکی از علل افزایش پریشان حالی و دوری از معنویات در انسان معاصر باشد. بنابراین شاید بتوان با افزایش این رابطه و ایجاد امکان نگاه همراه با تفکر بر پرده ی وسیع و پر رمز و راز آسمان این خلاء را پر کرد.