نقش طراحی سازه های چادری در ایجاد حس تعلق به مکان

قدمت سازه‌ های چادری به زمانی باز می ‌گردد که انسان برای محافظت در برابر عوامل جوی به چادرها پناه بردند. قدیمی ‌ترین چادرها شناخته ‌شده در سیبری، ایسلند و آلاسکا می ‌باشد. سازه چادری یکی از انواع سازه‌های کششی است که بشر از دیرباز برای ساخت محل زندگی خود از آن استفاده کرده است. امروزه به مدد پیشرفت ‌هایی که در زمینه فن ‌آوری صورت گرفته است این سیستم ساختمانی قابلیت به وجود آوردن فرم‌ های آزاد و بسیار متنوعی را داراست. مکان ‌ها معمولاً کلیت‌ های محیطی هستند، همچون کشورها، مناطق، چشم ‌اندازها، سکونت گاه ‌ها و ساختمان ‌ها هستند. مکان به عنوان یک مجموعه دارای پتانسیل و کمک ‌کننده به روندی است که در آن افراد حس مکان، تعلق و هویت را توسعه می ‌دهند و آن‌ ها را حفظ می ‌نمایند. انسان دارای ارتباط تنگاتنگی با محیط است و همان‌ گونه که ظرفیت‌های محیط تغییر می ‌کند نوع ارتباط نیز تغییر می‌کند. تعلق به مکان از جمله تجربیات احساسی و قابل درک است و شامل اعتقادات فرهنگی و فعالیت‌ هایی است که انسان را به محیط پیوند می‌ دهد. لذا باید قبل از هر تغییر در محیط تاثیرات آن در کوتاه مدت و بلند مدت در نظر گرفته شود.