یکی از مهمترین وظایف معماران از ابتدای پیدایش سکونت جمعی، برقراری آسایش فیزیکی و کالبدی انسان در فضاهای زیستی، از جمله ساختمان هاست که یکی از عوامل اصلی ایجاد آسایش در ساختمان، ایجاد تعادل حرارتی بین محیط درون و بیرون آن است. در معماری سنتی و تاریخی ما مسئله مذکور به طرق مختلفی از جمله تغییرات شکلی بنا، جهت گیری مناسب بنا نسبت به زاویه تابش، باد، ترکیب بندی اعضای سازه ای و بکارگیری انواع مصالح سازگار با محیط و ... مرتفع شده بود. با ورود تکنولوژی های جدید در امر ساخت و ساز و رواج استفاده از تأسیس...