بررسی تاثیر ناپیوستگی در سیستم مهاربندی بر رفتار لرزه ای سازه های فولادی

یکی از متداولترین راه های مقاوم سازی لرزه ای ساختمان های فولادی استفاده از سیستم مهاربندی است. در این روش عموماً دهانه معینی از قاب در تمام طبقات مهار جانبی می شود اما به دلیل محدودیت هایی که بادبندها در طراحی معماری همچون فضاسازی داخلی، راهروها، پنجره بندی و ... به وجود می آورند، گاهی در طرح های خاص با نصب مهاربندها در دهانه های متفاوت در طبقات، سیستم مهاربندی ناپیوسته ایجاد می شود که مغایر با توصیه های آیین نامه ای بوده و رفتار سازه را پیچیده تر می نماید. لذا لازم است از تاثیر ناپیوستگی سیستم مهاربندی بر رفتار لرزه ای سازه های فولادی شناخت بیشتری حاصل گردد.

در این پایان نامه رفتار سیستم های بادبندی شده ناپیوسته به کمک تحلیل دینامیکی طیفی و تحلیل استاتیکی غیرخطی رانشی push over مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور مدل های مختلف 3، 5 و 8 طبقه در نظر گرفته شده و پس از تحلیل خطی و غیرخطی، شکل پذیری و ضریب رفتار موثر آن ها تعیین می شود. بررسی صورت گرفته نشان می دهد که با ایجاد ناپیوستگی در سیستم بادبندی به طور کلی سازه سخت تر شده و تغییر مکان جانبی آن کاهش می یابد. قاب های دارای سیستم مهاربندی ناپیوسته شکل پذیری کمی دارند و در محدوده غیرخطی که در زلزله های متوسط و شدید به وقوع می پیوندد،رفتار مناسبی از خود نشان نمی دهند، قابلیت جذب و استهلاک انرژی آن ها پایین است و لذا مقدار ضریب رفتار آن ها کم است. متوسط ضریب رفتار بدست آمده برای سازه های مذکور در این پایان نامه در حدود 5 می باشد که در مقایسه با مقدار ارائه شده توسط آیین نامه 2800 برای مهاربندهای همگرا در حدود 20 درصد کمتر است که لزوم افزایش برش پایه طراحی در این گونه سازه ها را بیان می دارد.