بررسی رفتار جمع شدگی خشک میان مدت در روسازی بتنی مسلح به الیاف فولادی تولید داخل

جمع شدگی در بتن، بخصوص بتن های حجیم، مسئله ای اجتناب ناپذیر است و با گذشت زمان و افزایش سن بتن تشدید خواهد شد. عموماً این قضیه در قطعات بتنی تحت جمع شدگی آزاد همانند ستون ها مشکلی پدید نمی آورد و بصورت تنش های فشاری در قطعات ظاهر می شود که با توجه به ماهیت فشارپذیری بتن، جای نگرانی وجود ندارد ولی در قطعات بتنی مهار شده همانند روسازی های بتنی راهها و فرودگاهها و یا کف سالن های صنعتی که در تماس با سطح زبر بستر یا اساس می باشند، بعلت وجود مهار گسترده در سطح زیرین دال، در برابر جمع شدگی مقاومت کرده و اصطکاک بستر موجب می گردد تا در دال بتنی تنش های کششی به میزان زیاد و حتی بیشتر از بار ترافیک اعمال گردد، که طبیعتاً موجب شکست بتن گردیده و بعلت عبور ترافیک و شرایط جوی و محیطی، عرض ترک ها دائماً گسترش یافته و نهایتاً موجب اضمحلال راه می شود. با استفاده از الیاف فولادی می توان تا حد زیادی از این اثرات مخرب کاست. زیرا پس از ترک خوردن بتن الیافی و عدم باربری بتن، سریعاً الیاف به عنوان پل ارتباطی بین دو قطعه جدا شده عمل کرده و نیروهای کششی را انتقال می دهند و یکپارچگی قطعه تضمین می گردد. بهمین جهت تعداد ترکها در بتن الیافی افزایش یافته ولی طول، عرض و عمق آنها بشدت تقلیل می یابد. با توجه به اینکه الیاف خارجی بعلت ارزبری در ایران مصرف ندارد، در این تحقیق سعی شده است با ساخت نوعی الیاف فولادی موجدار، تهیه شده از مفتول کارخانه زنجان، عملکرد الیاف داخلی با مشابه خارجی مقایسه گردد.

بهمین منظور روسازی بتنی به دو صورت مدل شده و تحت شرایط محیطی متفاوت بررسی می گردد. نتایج حاصله نشان داد که الیاف فولادی داخلی نه تنها در کنترل عرض، طول و عمق ترکها نقش بسیار موثری ایفا می کند، بلکه در بهبود مقاومت های استاتیکی بتن همانند فشار، خمش، کشش و ... نیز تاثیر به سزایی دارد و قابل رقابت با انواع الیاف خارجی می باشد.