مدیریت و بررسی خرد سیاسی در اندیشه ی فردوسی در ادب ایران

هدف از نگارش این مقاله این است که بدانیم فردوسی در سرودن شاهنامه از منابع ایرانی کهن قبل از اسلام اعم از آثار مذهبی، داستان ها و اشعار بهرۀ فراوان برده و محتوای این متون را در قالب پندها و اندرزها و داستان­ها به نظم بیان کرده است.

پس از اسلام، حکومت های ایرانی تحت تأثیر این آموزه ها قرار داشتند و آیین کشورداری و قوانین اداری آن­ها برگرفته از آموزه های شاهنامه بوده است.

این مقاله به تأثیر اندرزهای شاهنامه به سه متن مهم ایرانی_اسلامی در زمینۀ سیاست و آیین کشورداری می پردازد و سعی دارد اثبات کند که آموزه های شاهنامه بر سه متن مهم این حوزه تأثیر داشته است.

این سه متن عبارت اند از: سیاست­نامه اثر خواجه نظام الملک سنّی مذهب، نصیحه الملوک از امام محمد غزالی سنّی مذهب و اخلاق ناصری اثر خواجه نصیرالدین طوسی شیعی مذهب