بررسی روش های زمان بندی مبتنی بر تکنیک خط تعادل در مدیریت پروژه های خطی-تکراری

پروژه های ساخت مجتمع های مسکونی، ساختمان های بلند مرتبه، بزرگراه ها و موارد مشابه دیگر در دنیای امروز از اهمیت بسیاری برخوردارند. با توجه به ماهیت خاص این نوع پروژه ها که به دلیل وجود فعالیت های مشابه در طول پروژه ، در واحدهای مختلف تکرار می شوند، عنوان پروژه های خطی – تکراری (liner repetitive projects, lrps) به آن ها اطلاق می شود. موفقیت این پروژه ها با توجه به شرایط حاکم بر جوامع بشری و نیازهای روزافزون انسان در عصر حاضر، به عنوان یک هدف بنیادی تلقی شده و ضرورت هرچه بیشتر تمرکز بر جنبه های موفقیت در آنها را آشکار می سازد. یکی از مهمترین عوامل در موفقیت پروژه، برنامه ریزی صحیح آن و متعاقباً کنترل پروژه در قالب به روز رسانی برنامه از پیش تعیین شده به منظور شناسایی نقاط قوت و ضعف در مرحله اجرا و بکارگیری راهکارهای لازم جهت بهره بردن از فرصت ها و مقابله با تهدیدهای موجود و آتی می باشد. ویژگی بارز پروژه های خطی – تکراری، پیوستگی کار منابع فعالیت های مشابه در واحدهای مختلف برای به حداقل رساندن زمان های تلف شده درجهت کاهش هزینه های پروژه از یک سو و لحاظ نمودن نرخ بهره وری متغیر پرنسل و تاثیر منحنی یادگیری بر کارآیی آنها به منظور کمینه کردن زمان اجرای پروژه ازسوی دیگر می باشد که برنامه زمان بندی این پروژه ها رابه مسئله متفاوتی تبدیل کرده و با استفاده از روش های سنتی نمی توان به نتایج مطلوبی دست یافت. بدین منظور روش های زیادی ارائه شده که از جمله آن ها می توان به روش های مبتنی بر تکنیک خط تعادل (line of balance, lob) اشاره نمود. در تحقیق حاضر، این روش ها مورد بررسی قرار گرفته، به مزایا و معایب آن ها پرداخته شده و پیشنهاداتی جهت ارتقای زمان بندی پروژه های مذکور به کمک این تکنیک ارائه می گردد.