بررسی رفتار دیوارهای برشیِ بتنیِ همبسته در سطوح عملکردی مختلف

این مقاله اثر بازشو در سطوح مختلف عملکرد دیوارهای برشی را در سیستم سازهای دوگانه مورد بررسی قرار داده است. وجود بازشو به دلیل ملاحظاتی همچون ضرورت های معماری موجب کمتر شدن سطح مؤثر مقاوم در برابر برش شده و ممکن است موجب ناکارآمدی سیستم سازه ای در تأمین سختی جانبی مورد نیاز طراحی شود، به طوریکه حتی محدودیت تغییر مکان جانبی طبقات الزامات آیین نامه را برآورده نسازد. در نتیجه بازشوها می توانند اثر قابل ملاحظه ای در رفتار لرزه ای داشته باشند. لذا، در این مقاله با انجام تحلیل استاتیکی غیرخطی افزاینده، منحنی ظرفیت، سطح عملکرد و نقطه هدف 12 سازه انتخابی بر اساس طیف تقاضای استاندارد 2800 و ubc-1997 مقایسه شدند. نتایج حاکی از آن است که برای سازه های بیشتر از 10 طبقه و با بازشوهای بیش از 10% که تیرهای همبند نسبتاً عمیقی دارند، در صورت قبول معیارهای پذیرش بر اساس دوران خمیری مطابق با دستورالعمل بهسازی و نه معیار کلی fema-356، نمی توان سطح عملکرد ایمنی جانی را که مطلوب آیین نامه است، تأمین کرد. در حالی که، برای سازه های با تیرهای همبند کم عمق، هر چند که جابجایی نقطه هدفشان نسبت به سازه های با بازشوی نوع دیگر بیشتر است، اما معیارهای پذیرش سطوح عملکردیشان نیز دیرتر اتفاق می افتد و در نتیجه حتی با وجود 20% بازشو در هر پانل دیوار برشی، می توان ایمنی جانی ساکنین را تأمین نمود. با این حال از نظر طرح لرزه ای شرایط مناسبی را ندارند.