مدیریت شاخص های ایمنی و اقتصاد مهندسی در اماکن ویژه با بهینه سازی ضرایب بار و مقاومت دخیل در فرایند طراحی

معمولاً تدوین آیین نامه های ساختمانی برای گروه هایی از ساختمانها که ویژگیهای مشترکی دارند با فرض شاخص های ایمنی معین و در نظرگرفتن شرایط ساختگاه به صورت مجزا صورت می پذیرد این عمل موجب می گردد که فرایند طراحی براساس آیین نامه ها ساده و نسبتاً بهینه و ایمنی لازم جهت سازه های احداثی تضمین گردد. در ساختمان های ویژه تعدادی از ویژگیهای ساختمان (از نظر بارگذاری، شکل، کاربری و یا سطح ایمنی مورد نیاز) با ویژگی های گروه های هدف آیین نامه های ملی متفاوتند؛ این تفاوت در صورت عدم وجود آیین نامه های خاص جهت طراحی ساختمانهای مذکور موجب می گردد که طراحی صحیح یا حداقل بهینه ساختمان مستلزم تغییراتی در ضوابط و ضرایب آیین نامه ملی باشد در این مقاله سعی شده است به مدیریت شاخص های ایمنی و اقتصاد مهندسی در انجام این تغییرات بر پایه بهینه سازی ضرایب بار و مقاومت دخیل در فرایند طراحی با استفاده از روشی مبتنی بر تئوری احتمالات موسوم به قابلیت اعتماد سازه ها بپردازیم.