سطح: عاملی برتر در پیش بینی شدت بیماری در مقایسه با ارتفاع ستون باریم در بیماران مبتلا به آشالازی اولیه

ارزیابی ذهنی (subjective) آلاشزی اولیه دقیق نیست. ترزیابی عینی (objective) سابق بر این از طریق اندازه گیری ارتفاع ستون باریم در ازوفاگوگرام زمان بندی شده (tbe) صورت می گرفت. هدف ما مطالعه کاربرد سطح باریم باقیمانده در مری است، چرا که سطح، امکان اندازه گیری همزمان ارتفاع و قطر را فراهم می آورد. عملکرد ذهنی و عینی بر روی 99 بیمار مبتلا به آلاشزی اولیه در آغاز مطالعه بررسی شد و 43 نفر از آنها یک ماه پس از اتساع با بالون مورد بررسی مجدد قرار گرفتند. پیش از اتساع99:(before dilation)بیمار مبتلا به آلاشزی اولیه وارد مطالعه شدند. سن متوسط آنها 15.3±37.5 بود رتبه بندی متوسط علائم بالینی (mean score)، فشار پایه اسفنکر تحتانی مری، ارتفاع در مری در 5 دقیقه به ترتیب 3.1±8.03، 20±59.1 میلی متر جیوه، 4.9±9.9 سانتی متر از سطح باریم باقیمانده 13.9±23.6 سانتی متر مربع بود. پس از اتساع43:(before dilation)نفر از99 بیمار فوق بعد از اتساع با بالون مجددا مورد بررسی قرار گرفتند. سن متوسط آنها 13.6±36.8 سال بود. 17 نفر آنها مرد بودند. رتبه بندی متوسط علائم بالینی، فشار پایه اسفنکتر تحتانی مری (resting led pressure)، در 5 دقیقه به ترتیب 3.4±3.4، 22.6±38.6 میلی متر جیوه، ارتفاع و سطح باریم باقیمانده 4.2±8.1 سانتی متر و 11.3± 18.8 سانتی متر مربع بود. افت ارقام در مقایسه با مقادیر پیش از اتساع معنی دار بود. سطح 5 دقیقه، ارتباطی مطلوب (همبستگی مطلوب) و پیش بینی کننده با فشار اسفنکتر تحتانی مری (les) مقادیر پیش از اتساع داشت. سطح باریم باقیماده در مری در 5 دقیقه به عنوان یک وسیله عینی برای ارزیابی بیماران آلاشزی اولیه قابل استفاده است. اندازه گیری سطح بر اندازه گیری ارتفاع به تنهایی برتری دارد، چرا که ارتفاع و قطر را به طور همزمان اندازه می گیرد. اندازه گیری سطح ارزان و در دسترس است و قابلیت تولید مجدد را دارا می باشد. بنابراین به جای مانومتری در پیگیری بیماران قابل استفاده است.