مسئولیت همگانی در تحقق رشد صنعتی مطالعه بنگاه های شهرک های صنعتی

ایجاد اشتغال، رشد تولید، رشد ارزش‌افزوده و ... از دو مسیر ایجاد بنگاه‌های جدید یا رشد بنگاه‌های موجود (یا هر دو با هم) قابل دستیابی است. با این وجود و در شرایطی که اکثریت بنگاه‌های موجود در کشور در اندازه‌ای کمتر از اندازه بهینه فعالیت می‌کنند، دستیابی به موارد مذکور از مسیر رشد بنگاه‌های موجود (به جای ایجاد بنگاه‌های جدید) راهی عقلایی است. بر این اساس این مطالعه با هدف شناسایی و تأثیر عوامل مؤثر بر رشد بنگاه‌های صنعتی طراحی شده و عوامل هفتگانه حمایت دولت، خدمات عمومی، تأمین مالی و بانکداری، آموزش و دانش، حمل و نقل، مقررات و قانون‌گذاری، مشاوره کسب ‌و‌ کار در این زمینه در نظر گرفته شده است. نمونه پژوهش این مطالعه را 83 بنگاه از دو شهرک صنعتی عباس‌آباد و شمس‌آباد تهران تشکیل داده است. با استفاده از آزمون آماری کای‌دو برای تبیین تمایزات دیدگاه‌های مدیران بنگاه‌های مذکور بر عوامل رشد بنگاه‌های صنعتی در این دو شهرک، نتایج این مطالعه نشان داد که مکان تأثیر معنی‌داری بر عوامل رشد بنگاه‌های صنعتی نداشته است.

از این رو عوامل عدم رشد بنگاه عواملی فارغ از مکان است. همچنین نتایج این مطالعه نشان دهنده آن است که نگاه بنگاه‌های صنعتی برای رشد عمدتاً به دولت و حمایت‌های آن دوخته شده و این موضوع خود می‌تواند در بلندمدت آسیبی جدی برای بخش صنعت قلمداد شود. از این‌رو و از نظر سیاست‌گذاری تلاش در جهت استقلال بخش صنعت از حمایت‌های دولتی به عنوان عمده‌ترین رویکردی است که لازم است در مسیر سیاست‌گذاری صنعتی ایران مورد توجه قرار گیرد.