معنویت کاربردی

معنویت کاربردی به نوعی از معنویت اطلاق می‌شود که در عمل و در محیط‌های کاربردی صورت می‌گیرد. کاربردی بودن معنویت باعث تقویت آن با پیامدهای خودش شده و این پیامدها موجب حفظ و نگهداری معنویت در محیط‌های طبیعی خود می‌شود. این‌گونه معنویت در مقابل معنویت نظری و تئوریکی قرار می‌گیرد که به عنوان پایه و اصول برای معنویت کاربردی شناخته می‌شود.

معنویت کاربردی را در برخی متون به عنوان مهارت‌های معنوی قلمداد کرده‌اند که موجب سازگاری فرد با محیط‌های معنوی، روانی و اجتماعی شده و در گسترش ارتباط فرد با خدا و امر متعالی مؤثر واقع می‌شود، مثل ذکر نام خدا که به سادگی تحقیقات نشان می‌دهند که در سلامت روانی و معنوی انسان‌ها نقش دارد. مثل نماز که پیوند ارتباط فرد با خدا را تعیین می‌کنند. هر چند که سازه‌های معنوی در تبیین غنای روانی، معنوی و شناختی دارند ولی از لحاظ کاربرد لازم است که به صورت کاربردی و عملیاتی مطرح شوند که در محیط‌های زندگی فرد در بعد ارتباطی (ارتباط با خدا، خود، طبیعت، مردم) کاربرد داشته باشند و در بالندگی اجتماع و فرد نقش کلیدی خود را نشان می‌دهند.