تأثیر کاربرد فناوری اطلاعات بر سودمندی اطلاعات حسابداری

در تحقیق حاضر، تأثیر کاربرد فناوری اطلاعات[1]بر سودمندی اطلاعات حسابداری مورد­ آزمون تجربی قرار ­گرفته است. سودمندی اطلاعات حسابداری شامل ویژگیهای کیفی قابل‌­اتکا بودن‌ و مربوط‌ بودن‌ اطلاعات حسابداری می­باشد. هدف اصلی تحقیق، بررسی تأثیر بکارگیری فناوری اطلاعات بر قابل­اتکا بودن و مربوط بودن اطلاعات حسابداری است. بدین ترتیب، پرسش اصلی تحقیق به این صورت بیان شد که آیا بکارگیری فناوری اطلاعات بر قابل­اتکا بودن و مربوط بودن اطلاعات حسابداری تأثیرگذار است؟ بر این اساس، فرضیه­ها به شکل زیر تدوین گردید:

فرضیه اول­: بکارگیری فناوری اطلاعات بر قابل­اتکا بودن اطلاعات حسابداری تأثیر دارد.

فرضیه دوم­: بکارگیری فناوری اطلاعات بر مربوط بودن اطلاعات حسابداری تأثیر دارد.

در این تحقیق، نصب و بکارگیری نرم­افزارهای جدید حسابداری به عنوان شاخص بکارگیری فناوری اطلاعات در­­­نظر­گرفته شده است. جهت سنجش قابل­اتکا بودن اطلاعات حسابداری از معیار قدرمطلق اقلام تعهدی اختیاری استفاده شده است. تأخیر گزارشدهی بین تاریخ پایان سال مالی و تاریخ تشکیل مجمع عمومی عادی و اعلان سود سالانه شرکت به عنوان معیار سنجش مربوط بودن اطلاعات حسابداری می­باشد.

به منظور آزمون فرضیه­ها از دو روش استفاده شده است. در ابتدا، تأثیر بکارگیری فناوری اطلاعات بر قابل­اتکا بودن و مربوط بودن اطلاعات حسابداری بر مبنای مدلهای رگرسیونی مورد آزمون قرار گرفت. سپس، فرضیه­های تحقیق با استفاده از آزمون t استیودنت دو نمونه­ای مستقل آزمون شدند.

شواهد حاصل از آزمون فرضیه­ها حاکی از آن است که بکارگیری فناوری اطلاعات منجر به کاهش قابلیت اتکای اطلاعات حسابداری و افزایش مربوط بودن اطلاعات حسابداری می­شود