اهمیت پیشبینی حوادث جاده ای از تاثیر بسیار زیاد آن در کاهش تلفات، جراحات، خسارات مالی و تاخیر ناشی از بروز تصادفات می باشد. هدف این پژوهش، بررسی رابطه میان متغیرهای مرتبط با طرح هندسی و خصوصیات ترافیکی در لحظه وقوع تصادف با تعداد تصادفات با استفاده از مدلهای تصادفی است. در این راستا با استفاده از آمار تصادفات سال 1386 شهر مشهد، از مدلهای تصادفی در جهت پیشبینی فراوانی تصادفات استفاده می شود. نتایج نشان می دهد که در میان مدلهای تصادفی ساخته شده، مدل دو جمله ای منفی توان خوبی در پیشبینی تصادفات دارد. نتایج مدل پوآسون نشان می دهد که این مدل به دلیل داشتن واریانسی برابر با میانگین برازش خوبی با فراوانی تصادفات ندارد و علاوه بر این از آنجا که بر اساس ساختار راه، الگوی تصادفات تغییر می کند، مدلسازی بر اساس رده عملکردی انجام گرفت. نتایج نشان می دهد مدلی که با تفکیک نوع راه ساخته شد، دقت مناسبتری دارد.