• بررسی تفاوت جایگاه نور در خانه های سنتی ایران و خانه های معاصر

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1394/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1394/01/01
    • تعداد بازدید: 931
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    در معماری گذشته ایران بنا و نور را در نقش جسم و روح می توان دید که به هم وابسته اند. یکی برای حضور مادی و دیگری برای حضور معنوی. این همان اندیشه و بینشی است که معماری گذشته ما را جاودان نموده است. چنان دو عامل با هم یکی شده اند که نمیتوان مرزی برای آن قائل شد. تا آنجا که اگر این دو عامل را از هم جدا نموده و فقط به کالبد نگاه شود معماری به وجود می آید که نمی توان هویتی برای آن قائل شد همچون معماری امروز. دانستن نقش نور طبیعی در معماری گذشته گامی است برای اتصال دادن نقش نور طبیعی به معماری امروز. در اثر تابیده شدن نور الهی به درون کالبد مادی، یعنی جایگاه نفس آدمی است که انسان به رشد و تکامل معنوی میرسد در نتیجه برای نمایش این تمثیل در معماری اغلب بناهای مذهبی نور به عنوان عنصری بارز و مستقل از سایر عناصر و مفاهیم به کار رفته در ساختمان به کار گرفته می شود به گونه ای که شعاع های آن به طور واضح در داخل کالبد مادی و تاریک حجم قابل مشاهده است. فضاهای عمیق و تاریک کلیساهای قرون وسطی و یا مساجد اسلامی که با نور مزیّن شده اند به خوبی قادر به انتقال یک حس روحانی و معنوی می باشند. معماری بازی هنرمندانه خیره کننده مجموعه ای از اجسام ساخته شده در زیر نور است. نور همیشه علاوه بر استفاده کاربردی دارای ارزش نمادین نیز بوده است و در بسیاری از فرهنگ ها نور یا خورشید به عنوان منبع نور، عنصری خدایی محسوب می شود و آن را ارج می نهاده اند. نور در دوره های مختلف معماری و سبک های گوناگون معماری، با هدفی خاص و تعریف شده به کار گرفته می شد. روندی که معماری معاصر طی می کند کم کم به سمتی پیش می رود که نور جایگاه حسی و معنوی اش را از دست می دهد. این وظیفه بر عهده ی معمار است که از نور و سایه، روشنایی و تاریکی، روزنه های جداره بنا و ... به گونه ای استفاده کند که مانع انجام دادن فعّالیّت های روزانه نشود، به علاوه احساس مطلوبی را در شخص ناظر القا کند. با در نظر گرفتن نور به عنوان مؤلفه ی اصلی فضا، ترکیب جامع و کلی، همراه با فضاهای مجاور، شکل خاصی از سازمان یافتگی متمرکز شده را پدید می آورد که در آن سلسله مراتب، الگوی کلی ای به معنا می بخشد، در نظم ساختاری نور به عنوان هندسه موجود عرضه می شود و منافذ و روزنه ها را تحت اختیار خود در می آورد و نظم قاعده مندی را به فضا تحمیل می کند در حالی که لایه های پیچیده تری از ادراک را پدید می آورد. در این تحقیق تلاش می شود که روح بنا و همگون شدن آن با معماری گذشته را بررسی نماییم. بینش و اندیشه معماری گذشته را بیرون کشیده و آن را به معماری امروز بشناسانیم. همچنین هدف از این مقاله یافتن پاسخی برای این سؤال است که چرا نور طبیعی معماری گذشته ما را جاودان نموده است؟ این بینش و اندیشه چیست؟ چگونه میتوان از آن در معماری امروز استفاده کرد؟

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها