بررسی اثر تغییرات چگالی گنبدهای فضاکار شبکه ای بر وزن مرده

کاهش وزن اعضا و ادوات سازه های فضاکار، علاوه بر صرفه جویی در مصالح و تخریب کمتر محیط زیست، امکان افزایش دهانه آزاد سازه ها جهت پوشش فضاهای وسیع تر را فراهم می کند؛ همچنین کاهش جرم سازه از نظر رفتار لرزه ای در اغلب موارد امری مثبت تلقی می گردد. در سازه های گنبدی، چگالی شبکه های سازه و نسبت ارتفاع به دهانه باید به نحوی انتخاب شوند که علاوه بر دستیابی به یک طرح بهینه، تحت تأثیر بارها و نیروهای خارجی نیز، پاسخ مطلوبی حاصل شود. به همین جهت در تحقیق حاضر به بررسی اثر چگالی شبکه های تشکیل دهنده گنبدها بر وزن مرده آنها پرداخته شده است. به این منظور سه فرم گنبدی دنده ای، شوئدلر و دیاماتیک با ابعاد هندسی مشخص انتخاب شده و هر یک در سه چگالی شبکه بندی متفاوت (شبکه بندی درشت، متوسط و ریز) تحت اثر بارهای ثقلی مرده، زنده و برف طراحی شدند. با مقایسه وزن مرده گنبدها این نتیجه حاصل شد که در نمونه های مورد مطالعه با افزایش چگالی شبکه بندی (ریزتر شدن ابعاد شبکه ها)، با وجود افزایش تعداد اعضا و پیونده ها، وزن مرده گنبدها کاهش می یابد.