• جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1391/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1391/01/01
    • تعداد بازدید: 511
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    بناهای تاریخی آجری بناهای حجیمی هستند که با مصالح سنگین ساخته شده اند و نیروی چسبندگی بین مصالح و فرم های سازه ای خاص وظیفه انتقال یروها و در نهایت پایداری و عملکرد یک پارچه بنا را بر عهده دارند. مصالح ملات و آجر در برابر نیروهای فشاری عملکرد بسیار خوبی دارند ولی در برابر نیروهای جانبی و کششی مقاومت زیادی نداشته و پس از رسیدن به حداکثر توان خود به یکباره رد می شوند. به عبارت دیگر فاقد خاصیت پلاستیک و شکل پذیری هستند. روش انتخاب شده برای تقویت بنا باید ضمن حفظ اصالت اثر و هویت تاریخی آن برطرف کننده آسیب ها بوده و انسجام و یک پارچگی اثر را در پی داشته باشد. همچنین باید تا آنجا که ممکن است با حداقل تخریب در بنا اجرا شود و ضمن سازگاری با مصالح اولیه مانع افزایش بیشتر وزن سازه ی بنا و اعمال نیروهای اضافی و ناخواسته به بنا شده و برعکس لازم است ضمن سبک سازی بنا باعث افزایش شکل پذیری در المان های سازه ای بنا به هنگام اعمال نیروهای لرزه ای شود. از میان فن آوری های نوین که می تواند پاسخگوی این نیازهای تاریخی باشد می توان به استفاده از مصالح frp به همراه تکنولوژی تزریق گروت یا رزین اشاره نمود. این پژوهش چگونگی کاربست روش های نوین تقویت سازه ای در بناهای تاریخی آجری را با استفاده از مصالح frp و تکنولوژی تزریق ضمن توجه به الزامات مطرح شده در منشورهای بین المللی حفاظت مورد بررسی قرار داده است. از آنجا که اجرای این روش بسیار سریع، مقرون به صرفه و کارآمد است می تواند به عنوان الگو و روشی برای بسیاری از بناهای تاریخی مورد استفاده قرار گیرد. این روش، روش تقویت هسته ای نامیده می شود.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها