مقایسه تأثیر دو روش آموزش کلاسیک و مبتنی بر استراتژی های تفکر انتقادی بر میزان یادگیری پایدار دانشجویان پرستاری

مواد و روش ها: جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشکده بود که از بین آنان دانشجویان ترم 3 پرستاری (n=17 نفر) در نیم سال اول به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. در این پژوهش درس دو واحدی پرستاری بیماری های دستگاه گوارش به دو بخش یک واحدی مستقل، پرستاری بیماری های دستگاه گوارش فوقانی (ugi) و پرستاری بیماری های دستگاه گوارش تحتانی (lgi) تقسیم شد و بخش ugi در 8 هفته اول ترم به روش کلاسیک (دوره آموزشی اول) و بخش lgi در 8 هفته دوم ترم به روش cts (دوره آموزشی دوم) جهت دانشجویان تدریس گردید. امتحان هر بخش به صورت مستقل در پایان هر دوره از دانشجویان به عمل آمد. در روش کلاسیک، موضوعات درسی به شیوه معمول و در روش cts، از استراتژی های تفکر انتقادی شامل تکالیف نوشتاری سرکلاسی و خارج از کلاس، بحث گروهی، کارگاه آموزشی کوچک و سخنرانی فعال جهت ارائه مطالب در هر جلسه تدریس استفاده شد. جهت بررسی تأثیر دو روش آموزشی مذکور در یادگیری پایدار دانشجویان، آزمون مجدد از امتحان پایان هر دوره به فاصله 3 ماه از اجرای اولیه، بدون اطلاع قبلی دانشجویان به عمل آمد. در این پژوهش هم چنین جهت بررسی تأثیر آموزش به روش cts بر سطح مهارت های تفکر انتقادی دانشجویان، سطح این مهارت ها به وسیله آزمون مهارت های تفکر انتقادی کالیفرنیا (cctst) در ابتدا و انتهای ترم مورد سنجش قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری داده ها به کمک برنامه نرم افزاری spss صورت گرفت.