بررسی اثر میتومایسین و مقایسه آن با دگزامتازون بر روی میزان بروز و شدت چسبندگی صفاقی بعد از عمل جراحی شکمی در rat

مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تجربی در دو مرحله انجام گرفت. در مرحله اول 60 سر موش سفید آزمایشگاهی به طور تصادفی در 6 گروه قرار داده شدند و مورد بررسی قرار گرفتند. موش ها لاپاراتومی شدند و پس از باز شدن شکم در گروه a حفره صفاق با 10 سی سی نرمال سالین (شاهد) و گروه های d, c, b به ترتیب محلول 1 mg/cc ,0.5 mg/cc ,0.25 mg/cc میتومایسین، گروه e با محلول 0.3 mg/kg دگزامتازون و گروه f با محلول ترکیبی دگزامتازون و میتومایسین به مدت سه دقیقه شستشو داده شدند و شکم ترمیم گردید. پس از 6 هفته موش ها مجدداً لاپاراتومی شدند. بروز و شدت چسبندگی ارزیابی گردید. در مرحله دوم 90 سر موش سفید آزمایشگاهی در 6 گروه ارزیابی شدند. در گروه a شکم با 10 سی سی نرمال سالین، گروه d ,c ,b به ترتیب با محلول 1 mg/kg ,0.5 mg/kg ,0.25 mg/kg و گروه e با محلول  0.3 mg/kg دگزامتازون و گروه f با محلول ترکیبی دگزامتازون و میتومایسین شستشو داده شد و مانند مرحله قبل ارزیابی گردید.