مقایسه ی نتایج استفاده از شانت داخل عروق کرونر در عمل بای پس عروق کرونر بدون پمپ نسبت به عدم استفاده از آن

روش بررسی: این مطالعه به صورت پرسپکتیو بین سال های 1383 تا 1384 در بیمارستان شهید مدنی تبریز بر روی 208 بیمار که تحت عمل بای پس عروق کرونر بدون پمپ قرار گرفته بودند، انجام شده است که به طور تصادفی به دو گروه الف- با شانت (104) و گروه ب- بدون شانت (104) تقسیم شدند و متغیرهای این مطاطعه شامل تغییرات الکتروکاردیوگرافی، اکوکاردیوگرافی، میزان انفارکتوس، آنزیم های قلبی و مرگ و میر حین و بعد از عمل بوده است.

یافته ها: از نظر میانگین سنی در گروه الف 10+60 و در گروه ب 10+55 از نظر نسبیت جنسی در گروه الف مردان 77 درصد و زنان 23 درصد و در گروه ب مردان 75 درصد و زنان 25 درصد و از نظر طبقه بندی نارسایی قلبی و طبقه بندی آنژین هر دو گروه در محدوده ی 2 و 3 بودند ولی از نظر تغییرات میزان آنزیم های قلبی شامل (کراتین فسفوکیناز میوکارد و تروپونین (i در ساعت های ثبت شده بعد از عمل در دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود داشت.

نتیجه گیری: اگرچه استفاده از شانت داخل عروق کرونر باعث تغییرات کم تری در آنزیم های قلبی در دوره ی زودرس بعد از عمل می شود اما در دیگر عوارض مهم بعد از عمل تفاوتی بین دو گروه وجود نداشته است ولی برای راحتی عمل جراحی و عدم وجود تغییرات همودینامیک حین عمل توصیه به استفاده از شانت داخل عروق کرونر در بای پاس کرونر می شود.