• بررسی تأثیر برنامه خود مراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سیروز کبدی که به مرکز هپاتیت تهران در سال 1381 مراجعه کرده بودند

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1387/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1387/01/01
    • تعداد بازدید: 1083
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    سیروز کبدی به علت شیوع بالا و ایجاد عوارض ناتوان کننده و گاهی مرگبار، از مشکلات اساسی سیستم بهداشتی درمانی کشور ما محسوب می شود. مطالعات نشان می دهند که بیماری مزمن کبدی صرف نظر از نوع بیماری (سیروز، هپاتیت b، هپاتیت c و …)، به طور کلی کیفیت زندگی را کاهش می دهد و این اثر در بین انواع بیماری تفاوت بارزی ندارد. در این رابطه اگر بتوان با اجرای برنامه خود مراقبتی که براساس نیازهای آموزشی بیماران در محدوده های مختلف کیفیت زندگی طراحی شده باشد استقلال بیمار را حفظ کرد، احساس خوب بودن (رفاه) بیمار افزایش یافته و کیفیت زندگی فرد بهبود مییابد. این مطالعه جهت بررسی تأثیر برنامه خود مراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران سیروتیک صورت گرفته است. در این پژوهش تعداد 44 نفر از بیماران سیروتیک (21 نفر گروه آزمون، 23 نفر گروه شاهد) به روش نمونه گیری در دسترس (غیراحتمالی) و با توجه به مشخصات نمونه (سن 65-20 و …) مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک بیمار و همراهان، پرسشنامه کیفیت زندگی ویژه بیماران کبدی (chronic liver disease questionnaire=cldq)، چک لیست بررسی نیازهای آموزشی بیماران و چک لیست های خود گزارش دهی بوده است. برای گروه آزمون و همراهان، برنامه خود مراقبتی به صورت 4 جلسه 45 دقیقه ای اجرا شد و بیماران به مدت 3 ماه هر 15 روز 1 بار از طریق مشاوره تلفنی پژوهشگر با تکتک بیماران و در انتهای هر ماه نیز با مراجعه بیماران به مرکز و دریافت چک لیست های جدید و تحویل چک لیست های ماه قبل پیگیری شدند. کیفیت زندگی بیماران سیروتیک در 2 مرحله قبل و 3 ماه بعد از اجرای برنامه خود مراقبتی توسط پرسشنامه cldq سنجیده شد و در پایان میزان کیفیت زندگی در 2 گروه مقایسه گردید. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار  spssصورت گرفت. آزمون آماری کای دو و تی تست با p>0.05 نشان داد که هر دو گروه شاهد و آزمون از نظر عوامل موثر بر کیفیت زندگی مانند سن و جنس و … یکسان هستند. آزمون آماری ویلکاکسون نشان داد که میانگین امتیاز کلی کیفیت زندگی در گروه آزمون قبل و بعد از اجرای برنامه مورد نظر اختلاف معنی درای دارد و نسبت به قبل بهبود یافته است (p=0.001). بر اساس همین آزمون میانگین امتیاز کلی کیفیت زندگی در گروه شاهد نیز قبل و بعد از مداخله، اختلاف معنی داری داشت و نسبت به قبل کاهش یافته بود (p=0.001).

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین ژورنال ها