ارزش بالینی آنتی بادی های روماتویید فاکتور ایمونوگلوبین آ، ضدمیلوپراکسیداز و ضدپروتئیناز 3 در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید

روش بررسی: نمونه های سرم 48 بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید که به این کلینیک مراجعه می کردند، مورد آزمایش قرار گرفت و تیتر آنتی بادی های روماتویید فاکتور ایمونوگلو بین آ، ضد میلوپراکسیداز و ضد پروتئیناز 3، توسط روش الایزا تعیین شد. رادیوگرافی های دست با توجه به روش اصلاح شده لارسن توسط راو و هربورن، خوانده شدند، همچنین نسبت کارپومتاکارپال محاسبه شد. در این مطالعه مقطعی-تحلیلی، برای آنالیز آماری، از شاخص های فراوانی، درصد فراوانی، میانگین، میانه، مد، انحراف معیار و خطای معیار استفاده شد و در آنالیز تحلیلی، از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید.

یافته ها: روماتویید فاکتور ایمونوگلوبین آ، در 33% بیماران {24% بیماران با روماتویید فاکتور منفی (تست آگلوتیناسیون)} مشاهده شد که ارتباط معنی دار با افت هموگلوبین داشت (r=0.311 ,p=0.02) ولی با تخریب رادیولوژیک، ارتباط معنی دار نداشت (r=0.078). آنتی بادی های ضد میلوپراکسیداز و ضد پروتئیناز 3 به ترتیب در 4.16% و 2.08% بیماران مشاهده شدند که با توجه به تعداد اندک سرم های مثبت، ارتباط بین آنها بررسی نشد.

نتیجه گیری: روماتویید فاکتور ایمونوگلوبین آ، به طور قابل ملاحظه ای با شدت بیماری ارتباط داشت و در تعیین بیماران سروپازیتیو، بسیار حساستر بود.