بررسی فراوانی دیابت قندی در بیماران مبتلا به سپسیس

روش بررسی: این مطالعه، به صورت توصیفی-مقطعی و با انتخاب 300 نفر، به صورت نمونه گیری تصادفی، در بیمارانی که طی سالهای 82-1380 با تشخیص سپسیس در بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) بستری شده بودند، انجام گرفت. نتایج، با استفاده از نرم افزار آماری spss (version 11.5) (میانگین، انحراف معیار و ...) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: میانگین سنی بیماران، 57.2 سال (sd=28.4) بود. از 300 بیمار بررسی شده، 158 نفر (52.7%) دچار دیابت بودند. شایع ترین محل عفونت، دستگاه تنفسی و سپس، دستگاه ادراری بود. بررسی فرجام بیماران در دو گروه دیابتی و غیردیابتی، نشانگر اختلاف آماری بین آنها بود (pvalue=0.001). مورتالیتی بیماران با افزایش سن، بیش تر بود و با افزایش فاصله زمانی شروع درمان از شروع علایم نیز، بیش تر بود  88.(pvalue=0.001) نفر از بیماران دو علامت از 4 علامت (inflamatory response syndrome systemic) sirs را در بدو بستری داشتند که 16 نفر (18.2%) آنها، فوت کردند. 156 نفر، 3 علامت را دارا بودند که 116 نفر (74.4%) از آنها، فوت کردند. 56 نفر، 4 علامت داشتند که 47 نفر (84%) از آنها، فوت کردند .(pvalue=0.001) از 158 نفر بیمار مبتلا به دیابت، 67 نفر میانگین قند بالای 250 میلی گرم در دسی لیتر داشتند که 65 نفر (97%) آنها، فوت کردند و 55 نفر، میانگین قند بین 180 تا 250 میلی گرم در دسی لیتر داشتند که 46 نفر (84%) آنها، فوت کردند و 36 نفر، میانگین قند کمتر از 180 میلی گرم در دسی لیتر داشتند که 15 نفر (42%) آنها، فوت کردند. اختلاف بین این سه گروه، از نظر آماری معنی دار بود (pvalue=0.001).

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که با افزایش سن، خطر بروز سپسیس و مرگ ناشی از آن، در گروه دیابتی و غیر دیابتی افزایش می یابد. همچنین مرگ ناشی از سپسیس در دیابتی ها، بیش از غیر دیابتی ها بوده و درمان سریع می تواند مرگ و میر را کاهش دهد. با افزایش شدت بیماری (تعداد بیش تر معیارهای (sirs، مورتالیتی افزایش می یابد، در حالی که کنترل دقیق قندخون، می تواند پیش آگهی بیماری را بهبود بخشد.