اثر آموزش فضائی بر تعداد سلول های آستروسیت شکنج دندانه ای موش صحرائی آزمایشگاهی

روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 18 سر موش صحرائی نر بالغ از نژاد ویستار با استفاده از روش ماز آبی موریس و دو روش حافظه مرجع و حافظه کاری انجام شد. پس از انجام آزمایشات آموزشی مغز موش های صحرائی خارج شد. به منظور انجام مراحل آمادش بافتی، از مغزها برش های سریال تهیه گردید و با رنگ آمیزی اختصاصی ptah رنگ آمیزی شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار  spss و آزمون های آماری one-way anova, compaired t-test مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند.

یافته ها: بین تعداد آستروسیت ها در گروه حافظه مرجع (5.98±300.57) و گروه کنترل (22.61±73.73) تفاوت آماری معنی داری وجود داشت(p<0.05). همچنین تفاوت آماری معنی داری نیز بین گروه حافظه کاری (4.11±375.77) و گروه کنترل به دست آمد. با مقایسه دو گروه آموزش دیده مشخص شد که تفاوت آماری معنی داری نیز بین دو گروه وجود دارد و تعداد آستروسیت ها به ترتیب از گروه کنترل به حافظه مرجع و از حافظه مرجع به حافظه کاری افزایش یافته بود (p<0.05).

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که یادگیری های فضائی مانند روش های حافظه مرجع و کاری موجب افزایش تعداد آستروسیت ها در شکنج دندانه ای شده و این افزایش می تواند با طول دوره آموزش مرتبط باشد.