میزان افت شنوایی کارکنان فرودگاه شهید بهشتی اصفهان

روش بررسی: این مطالعه کوهورت تاریخی روی 80 نفر از کارکنان فرودگاه شهید بهشتی اصفهان در 4 گروه کاری متفاوت و دو گروه شاهد شامل 18 نفر از کارکنان اداری فرودگاه (گروه کم مواجهه) و 32 نفر از کارکنان یکی از مراکز اداری اصفهان (گروه عدم مواجهه) در تابستان 1384 انجام شد. تراز فشار صوت محل کار افراد گروه مواجهه یافته با سر و صدای هواپیما اندازه گیری شد و بر اساس زمان مواجهه یا صدا، تراز معادل (leq) محاسبه گردید. مواجهه قبلی افراد با سر و صدای زیاد (نظیر سوابق جبهه) و همچنین عوامل مداخله گر همچون استفاده از داروها و سابقه بیماری های گوش نیز با استفاده از یک پرسشنامه برآورد شد. تقریبًا هیچ یک از افراد مورد مطالعه از وسایل حفاظت شنوایی استفاده نمی کردند. ادیومتری در فرکانس های قراردادی (8-0.5 کیلوهرتز) از طریق هوایی و استخوانی انجام شد.

یافته ها: میانگین سنی افراد در دو گروه مواجهه یافته و بدون مواجهه به ترتیب 9.75±40.03 سال و 8.15±37.85 سال برآورد شد. تراز معادل (leq) برای کارکنان رمپ و ترافیک بیش از 95 دسی بل برآورد شد. 35.7 درصد (10 نفر) از کارگران رمپ در گوش راست مبتلا به افت شنوایی ناشی از سر و صدا بین 40-26 دسی بل و 32.1 درصد (9 نفر) از آنان در گوش چپ به افت شنوایی ناشی از سر و صدا بین 40-26 دسی بل مبتلا بودند. خطر نسبی ابتلاء به افت شنوایی ناشی از سر و صدا در بین کارگران رمپ نسبت به گروه بدون مواجهه و اداری فرودگاه، در گوش راست و چپ به ترتیب 9.4 و 7.5 برابر بود. درصد بالایی از کارکنان ترافیک نیز در گوش راست (66.7 درصد) و گوش چپ (25 درصد) به افت شنوایی ناشی از سر و صدا مبتلا شده بودند. آستانه شنوایی دو گروه مواجهه یافته و بدون مواجهه در تمامی فرکانس ها (8-05 کیلوهرتز) در گوش راست و در فرکانس های 8-2 کیلوهرتز در گوش چپ از لحاظ آماری اختلاف معنی داری داشت.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مواجهه با سر و صدا باعث افت شنوایی کارکنان فرودگاه شده است؛ لذا لازم است روش های ارزیابی و کنترل صوت به ویژه برنامه حفاظت شنوایی کارکنان مورد تاکید قرار گیرد.