بررسی میزان اثربخشی هدفمند کردن یارانه ها در گرایش مردم به استفاده از تکنولوژی های پایدار در بخش مسکن در استان مازندران (مطالعه موردی: شهر ساری)

از دیرباز اعمال انسان راندمان و کارایی صد در صد نداشته، از این رو استفاده درست و جلوگیری از هدر رفت امکانات امری ضروری است، این نکته هنگامی اهمیت بیشتری پیدا می کند که موضوع انرژی مطرح شود. منظور از بهینه سازی مصرف انرژی، انتخاب الگوها و اتخاذ و بکارگیری روش ها و سیاست هایی در مصرف درست انرژی است. که از نقطه نظر اقتصاد ملی مطلوب باشد و استمرار وجود و دوام انرژی و ادامه حیات و حرکت را تضمین کند و با توجه به آلودگی روزافزون محیط زیست و لطمات و صدمات جبران ناپذیری که به محیط زیست وارد شده و بحران انرژی موجود در کشور در سال های اخیر، لزوم توجه به معماری پایدار بیش از گذشته احساس می شود. در این راستا، دولت با اجرای سیاست هدفمندسازی یارانه ها و حذف یارانه حامل های انرژی در جهت استفاده بهینه از این سرمایه ملی گام برداشته است. لذا بررسی اینکه آیا اجرای این طرح در گرایش مردم به معماری پایدار تا چه میزان موفق بوده است ضروری به نظر می رسد. این مطالعه بدنبال ارزیابی میزان تاثیر حذف یارانه حامل های انرژی در گرایش مردم به استفاده از تکنولوژی های پایدار در بخش مسکن از زمان اجرای این طرح تاکنون انجام شده است. تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی و در زمره تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری پژوهش کلیه مهندسان رشته های هفت گانه (رشته های معماری، عمران، مکانیک، برق، ترافیک، شهرسازی، نقشه برداری) عضو نظام مهندسی ساختمان شهرستان ساری بودند که بر اساس جدول مورگان تعداد 357 نفر از آنان بصورت ساده مورد پرسشگری مستقیم قرار گرفته اند. نتایج بدست آمده نشان داده که حذف یارانه حامل های انرژی و گران شدن آن، تاثیر قابل ملاحظه ای در گرایش مردم به طراحی واحدهای مسکونی بر اساس اصول معماری پایدار نداشته است.