مقایسه تأثیر دو روش ارایه واحد درسی تربیت بدنی 2 بر نگرش و عملکرد مرتبط با فعالیت جسمانی منظم دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی و آینده نگر، کلیه دانشجویان دختر (n=113) دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که کلاس های واحد درس تربیت بدنی 2 را در نیم سال اول سال تحصیلی 86-85 انتخاب کرده بودند، شرکت نمودند. کلاس ها به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و تجربی تقسیم بندی شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه نگرش در مورد انجام فعالیت فیزیکی و به درس تربیت بدنی همراه با پرسشنامه فعالیت جسمانی بین المللی بود. مداخله آموزشی در دانشجویان گروه تجربی به مدت دو ماه با برنامه آموزشی بر اساس اجزای مدل بزنف و گروه شاهد هم به مدت دو ماه تحت آموزش روتین واحد عمومی تربیت بدنی 2 قرار گرفتند. دانشجویان دو گروه، 2 و 4 ماه بعد از پایان برنامه آموزشی پیگیری شدند. اطلاعات با نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: بعد از مداخله، گروه تجربی بطور معنی داری میانگین نمره نگرش بالاتری در دو حیطه نگرش در مورد تربیت بدنی و فعالیت جسمانی نسبت به گروه شاهد کسب کرد. مجموع شدت فعالیت های جسمانی انجام شده در گروه تجربی از توزیع بهتر برخوردار و بطور معنی داری نسبت به گروه شاهد بهتر بود.

نتیجه گیری: بکارگیری مدل های رفتاری از جمله مدل بزنف می تواند در طراحی برنامه درسی واحد تربیت بدنی 2 مؤثر واقع شود.