بررسی اثر مکمل دهی حاد با ال-کارنیتین بر سطح اسید لاکتیک خون و مسافت طی شده روی نوار متحرک تا رسیدن به آستانه بی هوازی

روش بررسی: مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی یک سوکور و متقاطع روی 12 مرد تکواندو کار سالم با میانگین سنی 2.0±19.9 سال، وزن 6.4±71.3 کیلوگرم، قد 4.5±179 سانتیمتر و نمایه توده بدن 1.2±22.0 انجام شد. نمونه ها بصورت مستمر وارد شده و نصف افراد به طور تصادفی به گروه مکمل (6 نفر) و نصف دیگر به گروه دارونما (6 نفر) تقسیم شدند. به گروه مکمل 2 گرم ال کارنیتین در 200 میلی لیتر از یک محلول ترش (آب همراه با 6 قطره آب لیمو) و به گروه دارونما فقط 200 میلی لیتر محلول ترش داده شد. پس از یک دوره شستشوی 72 ساعته جای دو گروه تغییر کرد. سه نمونه خون در زمان های دو ساعت قبل از ورزش، بلافاصله پس از ورزش و سی دقیقه پس از ورزش گرفته شد. روش مورد استفاده برای آزمون ورزش، پروتکل کانکانی روی نوار متحرک بود. از آزمون های فریدین، ویلکاکسون جهت تحلیل داده ها استفاده گردید.

یافته ها: با مصرف ال-کارنیتین سطح اسید لاکتیک خون به ازاء هر متر مسافت طی شده در فاصله نقطه شروع تا پایان ورزش و نقطه شروع تا سی دقیقه پس از پایان آن در گروه مکمل، به طور معنی داری از افزایش کمتری نسبت به گروه دارونما برخوردار بود (p<0.05)، ولی در فاصله بین پایان ورزش و سی دقیقه پس از پایان آن تحت تاثیر ال-کارنیتین قرار نگرفت. مسافت طی شده روی نوار متحرک در گروه ال-کارنیتین بطور معنی داری بالاتر ار دارونما بود (408.5±1230.8 و 421.9±1045.8 متر به ترتیب در گروه مکمل و دارونما، p<0.01). بین bmi و مسافت طی شده، همبستگی معکوس معنی داری در هر دو گروه مشاهده شد p<0.05 ,r=-0.673 ,p<0.01 ,r=-0.680)، به ترتیب در دارونما و مکمل).