تغییرات شاخص های بیوشیمیایی پلاسما متعاقب مصرف آلومینیوم و سرب در خرگوش

مواد و روش ها: تعداد 30 خرگوش نر سفید نیوزیلندی جهت بررسی اثرات حاد و مزمن آلومینیوم و سرب برای این مطالعه انتخاب شدند. جهت انجام مرحله حاد، به ترتیب آلومینیوم کلراید و استات سرب به میزان 25 و 13 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی به مدت 2 هفته دو به طور یک روز در میان به گروه های 5 تایی خرگوش ها تزریق شد. جهت بکارگیری دوز مزمن به ترتیب آلومینیوم کلراید و استات سرب به میزان 12.5 و 6.5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 7 هفته به صورت یک روز در میان به خرگوش ها تزریق شد. به گروه های کنترل آب دیونیزه تزریق گردید.

یافته ها: متعاقب دوزهای حاد آلومینیوم و سرب غلظت های پلاسمایی ldl, vldl کلسترول، کلسترول تام، تری گلیسرید و سدیم افزایش یافتند، اما در غلظت های hdl کلسترول، پتاسیم، اوره و کراتی نین تغییری مشاهده نشد. دوزهای مزمن آلومینیوم و سرب غلظت های پلاسمایی ldl, vldl کلسترول، کلسترول تام، تری گلیسرید و سدیم را افزایش و پتاسیم را کاهش دادند، اما در غلظت های hdl کلسترول، اوره و کراتی تین تغییری مشاهده نشد.

نتیجه گیری: مصرف دوزهای حاد و مزمن آلومینیوم و سرب با افزایش غلظت پارامترهای پلاسما نظیر ldl, vldl کلسترول، کلسترول تام، تری گلیسرید و سدیم و کاهش غلظت پتاسیم می توانند برای بدن مضر بوده و زمینه ساز بیماری های قلبی- عروقی باشند.