اثرات ناشی از مصرف مزمن ایماتینیب بر جنین های موش صحرایی نژاد ویستار

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ایماتینیب در دوزهای 7، 12، 22، 50 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن در روزهای 1 تا 14 بارداری به موش های صحرایی نژاد ویستار باردار گاواژ گردید و به گروه شاهد آب مقطر خورانده شد. رت های باردار به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول در روز 18 بارداری جنین ها خارج شدند و سر جنین ها برای مطالعه هیستولوژیکی در فرمالین فیکس شد. نمونه ها در پارافین قالب گیری و برش فرونتال تهیه شد. رنگ آمیزی نمونه ها با هماتوکسیلین - ائوزین صورت گرفت. در گروه دوم جنین ها متولد شدند و وزن جنین ها و تعداد جنین های زنده و مرده بررسی شد. بعد از بالغ شدن جنین ها، تست یادگیری به منظور بررسی تاثیر ایماتینیب روی حافظه و یادگیری با روش یادگیری احترازی غیر فعال با استفاده از دستگاه شاتل باکس انجام شد.

یافته ها: مطالعات هیستولوژیکی نشانه ای از تراتوژن بودن ایماتینیب روی رشد و نمو استخوان های فرونتال و پاریتال را نشان نداد. ایماتینیب در دوز 100 میلیگرم بر کیلوگرم باعث کاهش وزن (p<0.001) و افزایش مرگ و میر جنین ها شد (p<0.01). این دارو در دوز 7، 12، 22 و 50 میلیگرم باعث کاهش حافظه و یادگیری جنین ها شد (p<0.05).

نتیجه گیری: مصرف ایماتینیب در طول بارداری می تواند رشد و نمو و میزان حافظه و یادگیری جنین ها را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین پیشنهاد می شود زنانی که تحت درمان با این دارو قرار دارند، باید در طول مصرف دارو از بارداری جلوگیری نمایند.