مقایسه الگوی فعالیت عضلانی کمربند شانه ای در فعالیت های عملکردی انتخابی بین بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه و افراد سالم

روش بررسی: در این مطالعه مقایسه ای مورد-شاهدی، 15 بیمار مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه به صورت ساده و در دسترس از بین مراجعین کلینیک ارتوپدی اوستا و 15 فرد سالم از طریق همتاسازی با بیماران انتخاب و با استفاده از ثبت الکترومیوگرافی سطحی از عضلات سینه ای بزرگ، ذوزنقه ای فوقانی و میانی، تحت خاری و سه بخش عضله سه گوش (دلتوئید)، فعالیت الکتریکی و وارد عمل شدن عضلات مذکور در حین فعالیت های عملکردی الگوهای حرکتی زنجیره باز با و بدون اعمال مقاومت خارجی و الگوهای حرکتی زنجیره بسته توام با مقاومت محوری در دو گروه مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. برای تحلیل داده های از آزمون تی مستقل استفاده شد.

یافته ها: الگوهای زمانی متفاوتی از توالی وارد عمل شدن عضلات در هر یک از دو گروه سالم و بیمار حین فعالیت های عملکردی مذکور وجود داشت. به این ترتیب که زمان وارد عمل شدن هر یک از عضلات ذوزنقه ای فوقانی، تحت خاری و سه بخش عضله سه گوش بین دو گروه اختلاف معنادار داشت (p<0.05).

نتیجه گیری: تغییرات در الگوی فعالیت عضلانی رابطه تنگاتنگی با الگوی حرکتی مورد ارزیابی دارد که این رابطه ناشی از راستای انجام حرکت و میزان فشار بر روی فضای آناتومیک هدف است. الگوی حرکتی دی 2 اکستنشن کمترین تغییرات و الگوی حرکتی تری پاد بیشترین تغییرات را در حوزه زمان از خود نشان دادند.