تاثیر مداخلات کاردرمانی بر مهارت های بینایی-حرکتی کودکان دارای اختلال ویژه یادگیری در مقطع ابتدایی

هدف: بررسی و تشخیص اختلال بینایی-حرکتی در کودکان با اختلال ویژه یادگیری و کاربرد مداخلات کاردرمانی در جهت ارتقا و بهبود این مهارت، می تواند در بهبود وضعیت خواندن و نوشتن این کودکان موثر واقع شود هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر مداخلات کاردرمانی بر مهارت های بینایی-حرکتی کودکان دارای اختلال ویژه یادگیری در مقطع ابتدایی می باشد.

روش بررسی: مطالعه حاضر به روش تجربی و داخله ای می باشد. برای انجام این پژوهش، 23 کودک با اختلال ویژه یادگیری (پایه دوم، سوم و چهارم) از مراجعین به مرکز مشکلات ویژه یادگیری شهر تهران، انتخاب شدند. این کودکان از نظر بینایی و شنوایی سالم و بهره هوشی آنها طبیعی بود. نمونه ها بطور تصادفی به دو گروه مداخله (11 نفر) و مقایسه یا شاهد (12 نفر) تقسیم شدند. مهارت های بینایی-حرکتی کلیه نمونه ها ابتدا توسط آزمون مهارت های بینایی-حرکتی (tvms-r) مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس مداخلات کاردرمانی در گروه مداخله صورت گرفت و مجددا توسط آزمون tvms-r ارزیابی هر دو گروه انجام و با استفاده از آزمون تی زوجی و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته ها: در بررسی نمره کل آزمون، اختلاف معناداری در گروه مقایسه، قبل و بعد از مداخله دیده نشد (p=0.4)، اما در گروه مداخله اختلاف معناداری دیده شد (p<0.001). در بررسی مجموع نمرات طبقه 2، 5 و 7 نیز که علاوه بر مهارت های یکپارچگی بینایی-حرکتی و تثبیت چشمی بیشتر نیازمند مهارت های بینایی-فضایی هستند، تاثیر معنادار مداخلات کاردرمانی دیده شد (p<0.001) و بررسی مجموع نمرات طبقات 1، 3، 4، 6 و 8 نشان داد که مداخلات کاردرمانی تاثیر معناداری بر مجموع این طبقات و در نتیجه مهارت های تجزیه و تحلیل بینایی داشته است (p<0.005).

نتیجه گیری: مداخلات کاردرمانی بر مهارت های بینایی-حرکتی و اجزای آن (یکپارچگی بینایی-حرکتی، تجزیه و تحلیل بینایی و بینایی-فضایی و تثبیت چشمی) در کودکان دچار اختلال ویژه یادگیری مراجعه کننده به مرکز موردنظر، بطور معناداری موثر بوده است.