اثر مصرف خوراکی برگ چغندر بر پاسخگویی انقباضی آئورت مجزای موش دیابتی

هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر مصرف خوراکی برگ چغندر بر انقباض آئورت مجزای موش صحرایی دیابتی انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی که در سال 1382 در دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد انجام شد، موش های صحرایی نر نژاد ویستار به چهار گروه شاهد، شاهد تحت تیمار با برگ چغندر، دیابتی و دیابتی تحت درمان با برگ چغندر تقسیم شدند. برای دیابتی کردن موش ها از 60 میلی گرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین به طور داخل صفاقی استفاده شد. دو گروه تحت تیمار با برگ چغندر نیز پودر برگ چغندر مخلوط شده با غذای استاندارد موش را با یک نسبت وزنی 1.15 دریافت نمودند. پس از گذشت یک ماه پاسخ انقباضی حلقه های آئورت سینه ای به کلروپتاسیم و نورآدرنالین با استفاده از بساط بافت ایزوله بررسی شد.

یافته ها: در گروه دیابتی میزان گلوکز سرم در هفته های دوم و چهارم در مقایسه با هفته قبل از آزمایش به طور معنی داری به 409.4 و 401.3 میلی گرم بر دسی لیتر افزایش یافت (p<0.001) و میزان گلوکز سرم به ترتیب در هفته های دوم و چهارم در گروه دیابتی تحت درمان در مقایسه با گروه دیابتی به طور معنی داری کمتر و به ترتیب در حد 274.5 و 161.2 میلی گرم بر دسی لیتر بود (p<0.01, p<0.001). در گروه دیابتی تحت درمان، پاسخ انقباضی به کلرورپتاسیم (p<0.05) و نورآدرنالین (p<0.01) به طور معنی داری کمتر از گروه دیابتی درمان نشده (به ترتیب در حد 0.76 و 1.41 گرم به ازای واحد سطح حلقه آئورتی) بود. هیچ گونه تغییر معنی دار در پاسخ انقباضی به کلرورپتاسیم و نورآدرنالین در گروه شاهد تحت تیمار در مقایسه با گروه شاهد مشاهده نشد.

نتیجه گیری: مصرف خوراکی برگ چغندر به مدت یک ماه در کاهش پاسخ انقباضی سیستم عروقی و احتمالا در جلوگیری از بروز پرفشاری خون در موش های صحرایی دیابتی موثر است.