ارتباط سطح نشان گرهای محلول آپوپتوز سیستم fas/fasl با شدت نارسایی قلبی

هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط سطح نشان گرهای محلول آپوپتوز سیستم fas/fasl در بیماران با نارسایی قلبی با شدت بیماری انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه مورد-شاهدی در سال های 2004 تا 2007 در انستیتوی پیوند اعضای مسکو انجام شد. 85 بیمار با کلاس های عملکردی مختلف نارسایی قلبی به عنوان گروه مورد و 25 فرد سالم به عنوان گروه شاهد در مطالعه شرکت داشتند. اندازه گیری غلظت نشان گرهای آپوپتوز یعنی شکل محلول fas/fasl با روش ایمینوفرمت در آنالیزاتور ایمینوفرمنت adaltis, personal lab tm ایتالیا با کیت های bender med system اتریشی انجام شد.

یافته ها: در بیماران مبتلا به نارسایی قلبس، سطح sfas کمتر و sfas-l بیشتر از افراد سالم بود. سطح sfas ارتباط معکوس و سطح sfas-l ارتباط مستقیم با کلاس عملکردی نارسایی قلبی داشت. سطح sfas به طور مستقیم و sfas-l به طور معکوس با کسر جهشی بطن چپ به صورت ضعیف مرتبط بودند. نسبت sfas/sfasl در بیماران با افزایش کلاس عملکرد نارسایی قلبی (nyha) کاهش می یافت که نشان دهنده کاهش سطح مهارکننده آپوپتوز (sfas) و زیاد شدن سطح القاء کننده آن (sfas-l) بود (p<0.05).

نتیجه گیری: با توجه به وجود ارتباط بین فرآیند آپوپتوز و نارسایی قلبی، می توان از نشان گرهای آپوپتوز به عنوان شاخص های تکمیلی آزمایشگاهی جهت نشان دادن شدت نارسایی قلبی و پیش آگاهی آن استفاده کرد.