بررسی 28 مورد پارگی کولون ناشی از تروما در بیمارستان های آموزشی اصفهان و کاشان طی سال های 87-1385

مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی که طی یک دوره 3 ساله از سال 1385 لغایت 1387 انجام شد، 28 بیمار مبتلا به پارگی کولون به دنبال تروما در دو بیمارستان آموزشی اصفهان و کاشان مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعه با استفاده از پرونده های بیماران و به صورت توصیفی انجام گرفت. اطلاعات جمع آوری شده شامل جنس، سن، علت و محل پارگی، تظاهرات بالینی بیمار، نوع درمان جراحی، مرگ و میر و مدت بستری در بیمارستان بود. سپس با آزمون من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: از نظر نوع تروما، 14 بیمار (50 درصد) مبتلا به ترومای نافذ و 14 بیمار (50 درصد) مبتلا به ترومای غیر نافذ بودند.میانگین سنی بیماران با ترومای نافذ، 26.21±11.98 و در بیماران با ترومای غیر نافذ، 35.07±16.8 سال بود. در اکثر موارد ترومای غیر نافذ، محل آسیب در کولون سیگموئید و در موارد ترومای نافذ در کولون عرضی بوده است. انجام کولوستومی با یا بدون ترمیم، بیشتر در گروه ترومای نافذ انجام شده است. از نظر مرگ و میر، در بیماران با ترومای نافذ، یک بیمار (7.2 درصد) و در بیماران با ترومای غیرنافذ، 5 بیمار (35.7  درصد) در طی بستری در بیمارستان فوت نموده بودند. از نظر شدت پریتونیت، در بیماران با ترومای نافذ، 10 بیمار (71.4 درصد) در 4, stage i بیمار (28.5 درصد) در stage iv بودند، ولی در بیماران با ترومای غیر نافذ، 12 بیمار (85.7 درصد) در stage i، یک بیمار (7.2 درصد) در stage iii و یک بیمار (7.2 درصد) در stage iv بود که تفاوت معنی داری در بین دو گروه وجود نداشت. میانگین مدت بستری در بیماران با ترومای نافذ 13.07±7.97 روز (دامنه 28-6 روز) و در بیماران با ترومای غیر نافذ 11.71±9.8 روز (دامنه 40-6 روز) بود که تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت.

نتیجه گیری: در مجموع مطالعه حاضر نشان می دهد که میزان مرگ و میر در مبتلایان به پارگی کولون ناشی از وارد شدن تروما با سایر علل پارگی کولون مشابه است. علیرغم توصیه های کتب مرجع و باتوجه به شدت پائین پریتونیت، هنوز جراحان در اکثر موارد ترومای نافذ از کولوستومی به عنوان عامل محافظتی جهت ترمیم و یا به عنوان روش درمان مستقل استفاده می نمایند.