بررسی آزمایشگاهی اثر پوزولان های میکروسیلیس و نانو سیلیس بر خصوصیات مکانیکی روسازی بتنی متخلخل مسلح به الیاف

روسازی بتنی برای ساخت راه های مختلفی استفاده می شود. چنانچه روسازی های بتنی با مصالح با دوام و پایدار طراحی و ساخته شوند، می توانند مدت زیادی را بدون هیچ تعمیری و یا با تعمیر اندک سپری کنند. بتن عموما هزینه های ابتدایی بالایی نسبت به آسفالت دارد اما عمر بیشتر و هزینه های تعمیر و نگهداری کمتری دارد اما با توجه به مشکلات روسازی های آسفالتی در محورهای پرترافیک که اغلب دارای خرابی هایی از جمله ناهمواری ها، ترک و اضمحلال زودهنگام می باشند، کاربرد روسازی های بتنی سبب رفع مشکلات مزبور و کاهش دوره تعمیرات می گردد. در این مطالعه به بررسی استفاده از میکروسیلیس و نانوسیلیس به عنوان جایگزین درصدی ازوزن سیمان در ترکیبات بتن پرداخته شد. علاوه بر آن از الیاف های فولادی ( 0.2، 0.3 و 0.5 درصد حجمی) و  0.2, 0.15, 0.1) ppsدرصد حجمی) به منظور بهبود خصوصیات مکانیکی بتن متخلخل استفاده شد. نتایج آزمون های خصوصیات مکانیکی بتن های حاوی میکرو و نانوسیلیس و الیاف بیانگر افزایش قابل توجه در مقاومت فشاری، کششی و خمشی بوده است. همچنین در همه مخلوط ها مقاومت فشاری، کششی و خمشی در بتن حاوی الیاف و پوزولان به یک صورت بوده .در تمام طرح ها با افزایش درصد نانوسیلیس تا درصد بهینه 4 درصد و میکروسیلیس تا 8 درصد در بتن های حاوی الیاف، مقاومت فشاری نمونه های حاوی الیاف بهبود یافت. الیاف نسبت به میکرو و نانوسیلیس تأثیر چندانی بر نفوذپذیری و تخلخل نداشته و این در حالی است که با افزایش مقدار میکرو و نانوسیلیس نفوذپذیری و تخلخل به سرعت کاهش می یابد.