محدوده مناسب لزجت و تنش تسلیم بتن خودمتراکم بر مبنای آزمایش l-box

عملکرد مناسب بتن خود متراکم(scc)  در گروی قابلیت پرکنندگی، گذردهی و پایداری مناسب این نوع بتن حین بتن ریزی می باشد. بتن خودمتراکم باید به حدی روان باشد که بتواند به خوبی و بدون نیاز به نیروی خارجی در قالب حرکت نماید. همچنین این نوع جدید بتن نباید به حدی روان باشد که دچار پدیده جدایش سنگدانه ها گردد. لذا خاصیت خودتراکمی مناسب بتن در گروی لزجت و تنش تسلیم قابل قبول برای بتن می باشد. پیشنهاد محدوده ای از لزجت و تنش تسلیم به طوریکه بتن های واقع در آن ناحیه خاصیت مناسب خودتراکمی داشته باشند، در کارهای عملی می تواند بسیار مفید باشد. آزمایش l-box از جمله آزمایش های متداولی است که برای تعیین خاصیت پرکنندگی و گذردهی بتن خود متراکم بکار گرفته می شود. با استفاده از مدل سازی عددی حرکت بتن خودمتراکم در آزمایش l-box، می توان از انجام آزمایش های وقت گیر و پر هزینه جلوگیری کرد. در این مقاله جریان بتن خودمتراکم در آزمایش l-box با استفاده از روش sph شبیه سازی می گردد. شبیه سازی ها به صورت دو بعدی بوده و در آن از اثر میلگردها و دیواره ی کناری در حرکت بتن صرف نظر شده است. با استفاده از پرفیل سطح بدست آمده از شبیه سازی ها، مناسب بودن بتن برای استفاده به عنوان بتن خود متراکم مشخص می گردد. شبیه سازی های عددی انجام شده نشان دهنده آن است که روش sph به خوبی قادر به مدل سازی حرکت بتن، پیش بینی رفتار آن و تعیین خود متراکم بودن بتن می باشد. پس از اطمینان از پاسخ های مناسب روشsph ، بتن ها با لزجت و تنش تسلیم گوناگون شبیه سازی شده و محدوده مناسبی برای لزجت و تنش تسلیم بتن خودمتراکم تعیین می گردد، به طوریکه بتن های واقع در این ناحیه دارای خاصیت گذرندگی بیشتر از 0.8 باشد.