تاثیر مورفین خوراکی بر تکوین بطن های جانبی و شبکه کروئید در جنین موش صحرایی

اهداف: مطالعات قبلی نشان داده است که مصرف مورفین طی بارداری می تواند موجب تاخیر در نمو جنین گردد. این پژوهش به بررسی اثر مصرف مورفین توسط مادر بر تکوین بطن های جانبی و سوم و نیز شبکه کروئید در موش های بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار پرداخت.

مواد و روش ها: در این تحقیق از موش های بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار با محدوده وزنی 170 تا 200 گرم استفاده شد. گروه های آزمایش پس از بارداری، مورفین را با دوز mg/ml 0.05 در آب آشامیدنی دریافت نمودند. گروه کنترل آب آشامیدنی دریافت کردند. در روز هفدهم بارداری، موش های باردار با کلروفرم کشته شده و جنین ها به همراه رحم طی عمل جراحی از بدن حیوان خارج و به منظور تثبیت به مدت چهار هفته در محلول فرم آلدئید 10% قرار گرفتند. سپس جنین های تثبیت شده مراحل پردازش بافتی، برش گیری و رنگ آمیزی با روش هماتوکسیلین-ائوزین را طی کردند. این برش ها از نظر تکوین بطن ها و نیز شبکه کروئید با میکروسکوپ نوری و نرم افزار motic مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته ها: کاهش شدید در مساحت بطن های جانبی و سوم گروه آزمایش مشاهده گردید. از سوی دیگر، افزایش سطح شبکه کروئید در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل معنی دار بود.

نتیجه گیری: مصرف مورفین در دوران بارداری باعث نقص تکوین در بطن های جانبی و سوم جنین و نیز افزایش شبکه کروئید در آنها می شود. این آسیب ممکن است منشاء تغییرات رفتاری دیده شده در حیواناتی باشد که از مادران باردار معتاد به دنیا می آیند.