بررسى اثر دگزامتازون وریدى در پیشگیرى از انقباض حنجره (لارنگواسپاسم) به دنبال خارج نمودن لوله تراشه در کودکان

هدف: از آنجایی که انقباض حنجره در کودکان در هنگام خروج لوله تراشه از شیوع بالایى برخوردار است، و از طرفى انقباض حنجره یک فوریت مهم پزشکى است و مى تواند جان بیمار را در مدت کوتاهى مورد تهدید جدى قرار دهد، و متخصص بیهوشى را به چالش بکشاند، و از سویى دگزامتازون وریدى داراى مزایاى فراوان طى بیهوشى و کمترین عوارض شناخته شده است، بنابراین در مطالعه حاضر تأثیر دگزامتازون وریدى بر پیشگیرى از انقباض حنجره به دنبال خارج نمودن لوله تراشه در کودکان مورد بررسى قرار گرفت.

روش بررسى: در این مطالعه که از نوع کارآزمایى بالینى دوسوکورمى باشد، تعداد 90 کودک که کاندید عمل جراحى انتخابى بودند به صورت تصادفى به دو گروه 45 نفرى تقسیم شدند. سپس جهت بیماران بعد از القاء بیهوشى، یک در میان از داروى دگزامتازون با دوز 0.5 میلى گرم به ازاى هر کیلوگرم وزن یا دارونما بصورت وریدى و با حجم مساوى در سرنگ هاى کدبندى شده، استفاده شد. نتایج با استفاده از نرم افزار spss ver 15 و آزمون mann-whitney u test مقایسه گردید.

یافته ها: در گروهى که دگزامتازون دریافت کرده بودند، هیچ موردى از انقباض حنجره مشاهده نشد، ولى در گروهى از بیماران که دارونما دریافت کرده بودند، شش مورد انقباض حنجره مشاهده شد (معادل 14 درصد) (pvalue=0.026).

نتیجه گیرى: با توجه به تأثیر فاحش تک دوز دگزامتازون وریدى در پیشگیرى از انقباض حنجره (p=0.026)، توصیه مى شود به کلیه کودکانى که کاندید عمل جراحى هستند، و قرار است به روش بیهوشى عمومى با لوله تراشه مورد عمل جراحى قرار گیرند، دگزامتازون وریدى با دوز نیم میلى گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن و تا حداکثر ده میلى گرم بعد از القاء بیهوشى، تزریق گردد.