شیوع زبان جغرافیایی، زبان شیاردار و چسبندگی پارسیل زبان در دانش آموزان مقاطع سه گانه شهر رشت در سال 1382

زمینه و هدف: انواع اختلالات رشدی تکاملی به صورت زبان جغرافیایی، شیاردار و چسبندگی پارسیل زبان در دهان مشاهده می شود و فراوانی آنها در جوامع مختلف متفاوت می باشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی زبان جغرافیایی، زبان شیاردار و چسبندگی پارسیل زبان، در دانش آموزان مقاطع سه گانه شهر رشت و تعیین ارتباط این اختلالات با روند افزایش سن و جنس می باشد.

روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی در سال 1382 با روش خوشه ای تصادفی چنمرحله ای در مدارس سه گانه شهر رشت انجام شد. تعداد 1561 دانش آموز معادل 782 دختر و 779 پسر تحت معاینه قرار گرفتند. انتخاب مدارس به صورت تصادفی بود و تعداد صد و سی نفر در هر پایه (خوشه) معاینه شدند. معاینه دانش آموزان در فضای باز پس از کنار زدن لبها و گونه توسط آبسلانگ صورت گرفت. اطلاعات دموگرافیک همراه با اطلاعات بدست آمده طی معاینه در پرسشنامه تهیه شده بدین منظور ثبت گردید. آنالیز آماری توسط آزمون x² و با استفاده از نرم افزار spss روایت ده انجام شد.

یافته ها: یافته ها نشان می دهد که میزان زبان جغرافیایی 7.6%، زبان شیاردار 4.3% و چسبندگی پارسیل زبان 7.8% می باشد. روند سنی بر بروز زبان شیاردار در دانش آموزان مورد مطالعه نقش داشته است (p=0.006). در همه موارد آنومالی ها در پسرها بیشتر بوده ولی رابطه معن یداری حاصل نشد.

نتیجه گیری: توجه به یافته های حاضر بیانگر شیوع بالای آنومالی های فوق در رشت بوده و بررسی علت این امر از نظر ژنتیکی یا محیطی نیاز به مطالعات بعدی دارد.