بررسی رابطه بین بیماریهای پریودنتال و تنفس دهانی

زمینه و هدف: برخی مطالعات نشان دهنده ارتباط و تشدید وضعیت بیماری پریودنتال در افراد دارای تنفس دهانی است به همین جهت هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه بین بیماریهای پریودنتال و تنفس دهانی می باشد.

روش بررسی: این مطالعه به صورت همگروهی تاریخی بر روی نود نفر (45 نفر در هر گروه) با روش مشاهده و معاینه کلینیکی دهانی انجام شد. نمونه ها از میان افراد 20-35 ساله مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی و درمانگاههای دندانپزشکی شهر اصفهان انتخاب شدند. گروه مواجهه یافته (دارای تنفس دهانی) شامل افرادی بود که داشتن کام گنبدی شکل و نرسیدن لبها به یکدیگر در حال استراحت با استفاده از سه روش معاینه در مورد آنها تأیید شده بود. افراد علاقه مندی که در هر سه روش معاینه دارای تنفس دهانی بودند وارد مطالعه شدند. گروه غیر مواجهه یافته شامل افرادی بود که از راه بینی و به صورت طبیعی نفس می کشیدند. شاخص بهداشت دهان همه افراد با تعیین میزان رنگ گرفتگی دندانها بعد از جویدن قرصهای آشکارکننده مشخص شد. شاخص لثه ای افراد در نواحی قدامی و خلفی تعیین و با استفاده از آزمون man-whitney مقایسه گردید.

یافته ها: در ناحیه قدام دهان افراد مواجهه یافته، نمره یک شاخص لثه ای در پنج نفر معادل 11.1%،نمره دو و در 36 نفر برابر 80% و نمره سه در چهار نفر برابر 8.9% مشاهده گردید. در گروه غیر مواجهه یافته نیز، پنج نفر برابر 11.1% دارای شاخص صفر، 32 نفر معادل 71.1% دارای شاخص یک و هشت نفر برابر 17.8% دارای شاخص دو بودند. استفاده از آزمون man-whitney تفاوت موجود بین دو گروه را از نظر آماری معنی دار نشان داد. (p<0.001)

نتیجه گیری: تنفس دهانی به عنوان یکی از عوامل موضعی مستعدکننده بیماریهای لثه در دهان محسوب می شود. اگر چه به نظر می رسد این تأثیر فقط در ناحیه قدامی می باشد.